300% gegeven, 100% teruggekregen, nieuwe uitdagingen voor de boeg

Dit wordt waarschijnlijk een blog dat veel mensen niet, of misschien ook wel, zien aankomen. Een blog dat ik heel moeilijk vind om te schrijven, maar ook voor veel opluchting zal zorgen. Een blog dat twee gekke woorden gaat uitleggen: ik stop!

Terwijl ik dit typ, zit ik in het heerlijke Zuid-Frankrijk en heb ik net als invaller een miniclub gedraaid. Kleine Lola vertelde over haar lievelingspaard van stal en Naud (4) heeft vier stenen ‘prachtig’ geverfd. Al vier zomers mag ik dit mooie werk doen, maar sinds dit jaar is het met een dubbel gevoel. Ik kan jullie verzekeren: zoveel nagedacht als deze zomer heb ik nog nooit! Afgelopen jaar mocht ik op kantoor aan de slag als recruiter. Veel animateurs die dit verhaal lezen, zijn waarschijnlijk door mij aangenomen en draaien nu de zomer van hun leven! Een hele eer en een mooie taak die we vervuld hebben! Toch merk ik dat de cirkel voor mij rond is en het werk als recruiter niet heel erg bij mij past.

Normaal gesproken vind ik het heel lastig om één ding tegelijk te doen. Lopen en ademenen gaat nèt goed! Beetje dansen erbij moet ook nog wel lukken, maar veel meer erbij wordt lastig. Als recruiter bij Team4Animation is het echter gebruikelijk om zeventien dingen tegelijk te doen! Vooral richting het hoogseizoen lopen de taken op. Reizen boeken, mensen bellen, vragen beantwoorden, problemen oplossen: vaak komt het allemaal (tegelijk) bij elkaar terecht op mijn telefoon. Ik heb het, voor zover ik kon, best netjes gedaan. Mensen zijn gelukkig niet in Burkina Faso terecht gekomen of staan nog op het station te wachten op hun campingbaas. Toch merk ik nu dat de stress die erbij kwam kijken en het werken naar één groot hoogtepunt niet voor mij is weggelegd. Hetgeen waar ik altijd bang voor ben als ik ergens voor ga, kwam uit: ik herkende mezelf niet meer terug.

Voor mij geldt nu een mooie uitspraak: stop op je hoogtepunt. Want een hoogtepunt is het. Ik heb vier geweldig mooie jaren gehad bij Team4Animation en sluit trouwens niet uit dat ik nog terugkom, maar dan met andere taken dan een recruiter. Ik heb bijna een jaar van mijn leven in Frankrijk gewoond, beheers de taal, heb grenzen verlegd en ben uiteindelijk de persoon geworden die ik nu ben. En daar ben ik trots op! Dit is een prachtig bedrijf (werk van mijn leven?) dat voor veel mooie dingen zorgt. Jullie verdienen dan ook iemand die vol voor zijn taken kan gaan en helaas ben ik dat voor nu niet. Jullie zien mij terug, want over vijf jaar presenteer ik sowieso het NOS Journaal. Ik ga mijn dromen najagen in de journalistiek en doen waarvoor ik gestudeerd heb. Iets waar ik heel erg naar uitkijk.

Van animateur in Valras Plage tot een eigen auto in de zomer van 2017! Ik dank iedereen op mijn blote knietjes voor de kansen en mooie herinneringen die ik heb mogen krijgen en maken. Mijn hart is voor altijd oranje-blauw en ik zie jullie snel.

Zonnige merci, Mitch