Alles lekker Frans

Terwijl ik dit schrijf ben ik al bijna een week in Frankrijk. Ik ben ondertussen een beetje gewend aan de nieuwe omgeving, de geur van pizza die hier ’s avonds vaak hangt, en het leven in een tent (waar ik gelukkig wel in kan staan). Ook het Frans gaat (langzaam aan) steeds beter. Vandaag heb ik bijvoorbeeld in het Frans aan mijn baas uit kunnen leggen dat een Nederlandse gast last had van wateroverlast als gevolg van de belachelijke hoeveelheid regen van gisteren. Toen de zon gister wel een uurtje scheen, heb ik een praatje gemaakt met een van de Franse gasten. Ik kon toen zelfs een grapje maken.

Mijn eerste echte activiteiten van deze zomer waren ook gister. De miniclub ging nog best met al die regen dankzij een hoop improvisatie, maar het voetbaltoernooi is niet doorgegaan. Vandaag heb ik voor de eerste keer aquagym gegeven. Ik had me hier van te voren flink zorgen over gemaakt, maar het ging goed en was ook nog leuk om te doen! Er waren maar vier mensen, maar ze spraken allemaal Nederlands en deden goed mee.

Wat hier (midden in de Ardèche) echt geweldig is zijn de bergen en de rest van het mooie uitzicht. Ik zit een beetje in the middle of no where (alhoewel de supermarkt maar anderhalve kilometer hier vandaan is), en overal waar ik kijk ben ik omringt met natuur. Ik slaap zelfs naast een riviertje, die ik ’s nachts altijd goed kan horen.

In het begin was het leven hier toch echt minder leuk. Op de dag dat ik aankwam had ik een lange reis achter de rug. Ik was om zes uur ’s ochtends vertrokken vanuit Wijchen en kwam om zes uur ’s avonds pas op de camping aan. De TGV mag dan snel zijn, maar een bus door de bergen is dat zeker niet. Mijn bazen waren gelukkig heel aardig. Ik kreeg een pizza, een grote fles water en een paar rollen toiletpapier om de rest van de dag mee door te komen en kon toen gaan rusten in mijn tent. Toen ik daar zo alleen zat heb ik wel gedacht: waar ben ik nou weer aan begonnen? Wat moet ik hier nou zeven weken lang? Ik moest even mijn plekje vinden. Dit gevoel wordt gelukkig iedere dag minder. Er zijn hier een hoop leuke dingen om te doen, en ik heb ook genoeg tijd om lekker uit te rusten. Ik mag hier dan zijn om te werken, het voelt toch een beetje als vakantie. Ik leer ook steeds meer mensen kennen, en maak met hen regelmatig een praatje. Daarnaast heb ik het nu drukker dan ik het de eerste paar dagen had omdat het hoogseizoen is begonnen. Er staan nu twee Nederlandse gezinnen. Een beetje Nederlands op zijn tijd is best fijn. Ook staan er twee Vlaamse gezinnen. De rest is Frans.

Waar ik tot nu toe nog niet aan heb kunnen wennen is het ontbreken van een eigen douche. Toch zit hier ook een voordeel aan: ik hoef nooit een douche schoon te maken. Hoewel het begin hier soms een beetje zwaar was, en ik al een keer ben lastig gevallen door een gigantische sprinkhaan, heb ik er vertrouwen in dat het heel leuk gaat zijn de komende weken. Ik heb een hoop goede ideeën om op het animatieprogramma te zetten en kan in mijn vrije tijd lekker op mijn geliefde laptopje tv-series kijken.