Believe you can and your halfway there!

Nou daar ben ik dan in het héééééél warme Frankrijk. Het is hier nu momenteel 27 graden en het lijkt wel of de zon 24 uur schijnt. Ik kan helaas het thuisfront niet uitlachen, omdat het in Nederland regent, want volgens mij is daar ook een hittegolf op gang.

Ik ben afgelopen vrijdag hier aangekomen op de camping. Ik ging half 7 thuis weg en was half 6 in Bretagne. Ik zal heel eerlijk zijn: de reis was vermoeiend! Vliegtuig in, vliegtuig uit, vliegtuig in, vliegtuig uit, bus in, bus uit, trein in, trein uit, bus in, bus uit, bus in, bus uit en voilà daar was de camping voor me neus. Dit was een redelijk beknopte samenvatting van mijn reis. Ik moest overstappen op vliegveld Charles de Gaulles en wauw! Wat is dat een mooi vliegveld. Bij de gate zaten gewoon winkels van Longchamp, La Durée en Kushmi Tea! Eigenlijk liep de reis best voorspoedig tot aan Nantes. Mijn trein had vertraging. Jawel de trein, niet het vliegtuig maar de trein! We moesten wachten op een andere trein die vertraging had en ineens schoot me iets te binnen: vertraging betekent camping bellen. Dus ik de camping bellen, kreeg ik niemand aan de lijn. HELP! Gelukkig kan je ALTIJD Team4Animation bellen en dat deed ik. Maar wat bleek: ik kon niet meer opgehaald worden dus dat werd bussen. Gelukkig hadden ze wel uitgelegd hoe ik er kon komen met de bus, maar dan moet je nog wel in de goede bus stappen en een buskaartje kopen. Gelukkig was het niet zo moeilijk en ben ik op de gok in de goede bus gestapt! 😀

Daar waren we dan op de camping. Mijn (volgens de KLM) te zware koffer van namelijk 23+ kilo werd achter in een golfkarretje gedumpt en nog geen 5 sec later waren we bij de tent. Voor een afstand van nog geen 5 km hadden we een golfkarretje nodig. Ik kon rustig al mijn spulletjes dumpen, want mijn kamergenootjes waren er nog niet…………

Puntje puntje puntje. Toen hield het op. Nu een paar dagen later moet ik me toch echt er toe zetten om deze blog af maken. Ik ben nu een week in Frankrijk. Een week met ups en downs. Zo werkte ik 2 dagen alleen in de miniclub om het programma voor de miniclub en de rest van de dag voor 2 maanden voor te bereiden. Had ik een onverwachts dagje vrij. Kwam uiteindelijk versterking! De Franse animatrice, halleluujah! Niet meer heel de dag alleen in het nu nog kale hok! Hadden we struggles met het maken van het programma om uit de delen aan de gasten. Want ja je moet wel erg handig zijn met word om iets leuks in elkaar te flansen. Dus zo kon ik de ochtend van mijn vrije zaterdag nog even word ontdekken. MAAAAAR: dankzij al het harde werken zijn we wel klaar om morgen te beginnen aan een super seizoen animatie!

Het weer de eerste week was goed! We hebben lekker weer gehad, alhoewel dat wel snel om kan slaan hier in het zuiden van Bretagne. Één nacht werd ik wakker geschud in me bed van keiharde onweer. Nou ben ik niet héeeel bang voor onweer, maar dit was toch wel even schrikken. En ja wat kunnen we nog meer zeggen over Frankrijk. Ze eten hier bizar laat! Maar dat was geen verrassing. Toch is dat iets waar ik nog wel heel erg aan moet wennen. Het laat eten en alle andere producten die ze hier gewend zijn te eten. Er zijn dingen die ik echt nooit zal gaan lusten, zoals tomaten en tomatensaus en vis. Maar je moet openstaan voor nieuwe dingen. Toch maakte mijn hart wel een sprongetje toen ik het schap met potten nutella vond en tegen een MacDonalds zeg ik ook geen nee.

Al met al is het hier geweldig! Want het was mijn droom om hier heen te gaan, maar toch ga je naarmate je hier langer bent Nederland wel meer waarderen. Het land waar je in een afgesloten kamer kan liggen als het onweert, waar je gewoon naar de supermarkt kan lopen om eten te halen, waar ze je niet raar aankijken als je een boterham kaas eet tussen de middag.

Laten we deze blog maar afsluiten met een quote: ‘believe you can and you’re halfway there”.

Bisous!