Bizar!

Salut!

Terwijl ik dit zit te typen zit ik nog steeds bij te komen van een fantastische zomer. Inmiddels ben ik alweer bijna een week op Nederlandse bodem, ben ik meteen volop in schoolwerk gedoopt en staan overal en nergens spullen die nog steeds opgeruimd moeten worden. 7 weken werken op een camping als animatrice, wat heb ik daar lang naar uitgekeken. Als ik mijn hele zomer moet omschrijven ben ik nog wel even bezig, maar een samenvatting in 1 woord? Bizar!

En wel om de volgende redenen:

1. Bizar hoe snel je een vreemde taal op pikt als je er volledig mee ondergedompeld word. Waar ik aan het begin van de zomer nog vaak ‘je ne comprends pas’ gebruikte, kan ik me inmiddels aardig redden met de Franse taal. Vol met fouten, en qua grammatica zal mijn lerares Frans zich schamen voor me, maar hé, de kids verstaan me en ik kan zelfs grappen maken in het Frans!

2. Bizar hoeveel verschillen er zitten tussen de Franse en de Nederlandse cultuur. Van verschillende ideeen over hard werken tot verassende etensrituelen en een Franse wekker die naar mijn mening chronisch 20 minuten achter loopt. Dit heeft vaak tot discussies, en soms zelfs wat irritatie geleden met mijn collega’s.

3. Bizar hoe Fransen en Nederlanders toch ook op elkaar lijken. Game of Thrones is in Frankrijk net zo populair als bij ons, we delen dezelfde muziekhits, en de Franse tieners staan net zo ongemakkelijk te kijken in een hoekje van de dansvloer als de Nederlandse tieners. Totdat de Gangnam style gedraaid word ;).

4. Bizar hoe gemakkelijk kinderen zijn. Het maakt ze echt niet uit of ik nou Nederlands, Duits, Frans of Chinees praat. Zolang ik de Logobitombo maar met ze dans en luister naar hun vrolijke verhalen, zijn ze al blij. Zelf werd ik ook wel makkelijk. Lobke is een nogal vreemde naam, zeker voor Franse kindjes. Ik heb geleerd om maar naar van alles te luisteren; madame, hollandaise, fille, mademoiselle, lopske, lob, het is allemaal voorbij gekomen.

5. Bizar hoe snel je went aan een cultuur. Waar ik hier elke dag keurig ontbijt met bruine boterhammen en om 6 uur mijn prakje eet, was dat in Frankrijk natuurlijk niet helemaal haalbaar. Mijn bruine boterhammen werden vervangen door muesli en het avondeten was meestal rond 5 uur een ápero, en zo rond een uur of 9,10 warm eten. Tussen de middag aten mijn collega’s overigens ook warm, maar daar kon ik maar niet aan wennen. Maar vooral ook het zoenen op de wang van iedereen die je kent, dat was wel weer even wennen terug in het wat dat betreft terughoudende Nederland!

6. Maar het is vooral bizar hoe snel deze zomer is gegaan. 7 weken zijn in een knipoog voorbij gevlogen, en als ik er aan terug denk komt er een glimlach naar boven. Want wat is het heerlijk om elke dag blije kinderen om je heen te hebben, iedere dag wakker worden met mooi weer en te gaan voetballen, knutselen of een musical op te voeren. Lang niet altijd was het even leuk en ik ga ook zeker niet iedereen missen, maar deze zomer pakt niemand mij meer af! 1 van de campinggasten vertelde me dat hij het zo stoer van me vond om alleen naar een land te gaan waarvan je de taal niet spreekt, als enige Nederlandse in een onbekend team op een onbekende plek. Maar dat ik me toch maar mooi gered heb. En zo is het maar net!