Dag van je leven: NK Mascotte

Sinds het vorige trainingsweekend is Lenny de Vos, dé mascotte van Team4Animation vanaf deze zomer, mijn dikke grote en vooral zachte vriend. Wat als een grap begon (“Kom, laten we de grootste trainer in het pak stoppen”) eindigde voor mij als een deelname aan een heus NK! Afgelopen zaterdag reed ik in Clinton de vervanger van Meggie, richting het zonnige Tilburg om samen met Babet mee te doen aan het NK Mascotte.

Zes uur

Waar ik vier weken geleden in Sint Anthonis voor de nieuwe animateurs nog als demonstratie in het pak liep, rende ik afgelopen zaterdag zes uur rond als een echte vos. Maar hoe verloopt zo’n heus NK nu zul je denken? Ik zal het je vertellen: ondanks de informatie die we hadden, was ik ook nog heel erg benieuwd. Het evenement vond plaats tijdens een grote voetbalwedstrijd voor kinderen met een verstandelijke beperking als het syndroom van Down. Ik ging dan samen met 28 andere mascottes, variërend van de wandelende Haribo tot het knuffeldier van de Plus, tussen het publiek door opdrachten vervullen voor het oog van een driekoppige jury: Johan Vlemmix (bekend van Ter Land, Ter Zee en in de Lucht), meneer Cactus, ofwel Peter-Jan Rens en de altijd goedlachse Andre Pronk, BN’er door zijn lach van oor tot oor die bekend werd van zijn auditie bij Idols (weet u nog?).

Stop & Go

Maar daar gingen we dan: met gezonde spanning, gehesen in Lenny, begonnen we 13:04 uur stipt op voetbalveld 1 met het eerste onderdeel: Stop & Go. Simpelweg is dit de stoelendans, maar dan al dansend. Als de muziek begon, dan dansten we met z’n allen tot de muziek stopte. Als je dan niet in dezelfde houding bleef staan als dat je stond toen de muziek stopte, dan was je af en mocht je het veld verlaten. Stuk voor stuk dropen mijn mede-mascottes af tot ik als zesde (onterecht naar mijn mening) het veld ook moest verlaten. Ik merkte vanaf het begin: dit is mijn onderdeel! De heupjes van Lenny gingen los en moves als de tuinsproeier haalde ik uit de kast. De sfeer was geweldig en het publiek genoot van top tot teen van alle levensgrote knuffels die los gingen. Wauw, wat was dit eigenlijk gaaf om te doen. Kinderen op de camping zijn natuurlijk al snel fan van je als animateur, maar moet je nagaan hoe kinderen reageren met een verstandelijke beperking? Over de hele dag verspreid kreeg ik drie liefdesovertuigingen en knuffel je eigenlijk non-stop met wel iemand.

High five

Het leuke is dat je niks mag zeggen als mascotte, maar dat je alles moet uitbeelden. De high five deed het vaak heel goed, maar ook de hand kusjes zorgde voor grote verlegen glimlachen. Tussen de onderdelen door hadden we gelukkig in een apart gebouw even ademruimte en konden we ons bevrijden uit onze pakken. Want hoe leuk het ook is, de warmte is soms ondragelijk. Op de camping loop je gelukkig niet zo lang rond in het pak, maar hier duurde het soms zo lang dat zelfs de kids zeiden dat Lenny wel hele warme handen had. Goed, onderdelen twee en drie waren vrij wazig, maar desalniettemin leuk: we kregen eerst tien minuten op de grote tribune om het publiek te entertainen onder de ogen van de jury. Op een gegeven moment deed ik zelfs mee met de cheerleaders die langs het veld stonden om de voetballers aan te moedigen en klommen er kinderen op me voor een paar leuke foto’s. Over de foto’s gesproken, dat was gelijk onderdeel 3! Met vijf andere mascottes gingen we met drie kinderen op de foto op een zo’n ludieke mogelijke manier.

Run

De dag sloten we af met een mascotte run. Run, als in hardlopen? Jazeker! Met z’n allen op een rijtje begonnen we en moesten we snel en ludiek rennen naar de finish. Ik moet toegeven, echt snel ging ik niet, maar volgens mij zag het er wel grappig uit. Al high-five-gevend-rennend liep ik langs het publiek om badend in het zweet te finishen. Het NK zat erop! Wachten was het op de uitslag. Trillende knieën, warme handjes en lichte kriebels in de onderbuik zoals je zult begrijpen. Met één been stond ik verwijderd van mijn Nederlands Kampioenschap. Ik kon de beker bijna voelen en de winst al ruiken. Nederlands Kampioen Mascotte, wat zou m’n oma trots zijn! Maar helaas hele dikke pindakaas: geen top 3 positie voor Lenny. Een echte uitslag hebben we niet gekregen, dus hoeveelste ik nu ben geworden zou ik niet kunnen zeggen… Maar, ik weet zeker dat ik vierde ben geworden. Nét geen podium, maar wat was het een dag. Lenny, bedankt!