Dan ben je vast super extravert?

Iedereen heeft wel een beeld bij het woord ‘animatrice’. Iedereen die mij kent heeft ook wel een beeld bij mij. Vaak komt dat niet overeen. Recentelijk heb ik gehoord dat ik wel wat rustig en timide ben voor een animatrice, dus daarom bespreek ik de vraag: Wat zijn de aannames over animatie die ik het vaakste hoor?

Animatrices zijn altijd vrolijk!

Wat denk je zelf? Nee, natuurlijk. Ik doe echter wel altijd mijn best om vrolijk te doen als ik bezig ben met activiteiten, of over de camping loop, of op een andere manier in het zicht ben van campingpubliek.

Hieraan verbonden is ook de aanname dat animatrices super extravert zijn en de hele dag gillen en springen. Ik ben dat niet. Ik ben dat absoluut niet. Ik spring en dans wel bij een minidisco, maar niet als ik gewoon iets uit aan het leggen ben. Als je je afvraagt waarom, moet je zelf maar eens gaan springen bij 35 graden in de zon.

Animatrices hebben altijd hordes kinderen achter zich aan lopen

Niet waar. Niet altijd namelijk, maar wel vaak. Inmiddels ben ik er echt goed in geworden om de beste verstopplaatsen op de camping te vinden als ik even alleen wil zijn. Inmiddels doe ik er ook twee keer zo lang over om me over de camping te verplaatsen, omdat ik overal belaagd word door kinderen. En ja, ik voel me heel vereerd.

Animatrices zijn creatief

Als je dit denkt, heb je mijn knutselwerken nog niet gezien.

Animatrices kunnen goed acteren

Ja. Want je moet altijd doen alsof je iets leuk vindt. Vlak bij mijn miniclub woont een enorme kever. Ik weet niet waarom alle kinderen in de veronderstelling verkeren dat ik graag een larger than life kever wil zien, maar blijkbaar straal ik toch die wens uit. Iedere ochtend komt wel iemand de kever laten zien. Enthousiasme is iets wat ik inmiddels heel goed kan acteren. Want in werkelijkheid, loop ik niet warm voor een dikke, bruine kever die ik al meerdere keren gezien heb.

Animatiewerk is relaxed

Nee. Alles regelen, hopen dat pétanque en bingo niet uit de hand lopen, en zorgen dat je kinderen niet ontsnappen is stressvoller dan je zou denken.

Animatrices in Frankrijk leren goed Frans

Bij mij voorlopig nog niet het geval. Eigenlijk praat ik vooral Frans met mijn collega’s. Ik heb wel geleerd dat Fransen een aantal woorden hebben waar ze dol op zijn. Met stip op nummer één staat ‘un truc’, wat ‘ding’ betekent volgens mij. Hier ben ik tenminste maar vanuit gegaan, omdat Fransen het echt overal voor gebruiken. Alles is een truc. En als ze dan een zin maken waar truc niet in voorkomt, begint die zin wel met ‘du coup’. Eigenlijk ben ik er nog steeds niet achter wat dit nou précies betekent. Blijkbaar is het wel heel leuk om vaak te zeggen.

En tot slot: Je houdt er mooie verhalen aan over

Ja, maar in mijn geval komen de grappigste verhalen nog van de receptie. Een voorbeeld is een meneer die tot twee of drie keer toe naar de receptie is gerend omdat er een wesp bij zijn huisje zat. Het was de bedoeling dat de campingbaas meekwam om de wesp te doden. Niet geheel onverwachte plottwist: de wesp was al weg toen de campingbaas uiteindelijk maar met meneer meeging. Blijkbaar luisteren wespen niet naar het commando ‘zit en blijf’.

Nu ik klaar ben met mezelf interviewen, wil ik graag nog even zeggen dat ik inmiddels begrijp waarom er zoveel animatiemedewerkers gezocht worden. Ouders vinden het zelf ook lastig om hun kinderen bezig te houden. Hier wam ik achter toen ik van het volgende gesprek getuige was:

Kind: “Mama, je moet me helpen met een zandkasteel bouwen.”

Mama: “Nee, papa heeft daar super veel zin in.”

‘Papa’ lag knock out in een strandstoel en zag er niet uit alsof hij ergens super veel zin in had. Nu niet, en de komende uren ook nog niet.

Daar zijn animatiemedewerkers dus voor.