De vrouw met een plan

Ik ben een schijtluis. Laten we dat even voorop stellen. Vroeger was ik het kind dat zich huilend aan de spijlen van de omheining van de miniclub vastklampte omdat ik bij moeders wilde blijven, het meisje dat heimwee kreeg van het logeren bij het overbuurmeisje, en het meisje dan na 3 minuten de ballenbak in de IKEA wel had gezien.

Maar daarnaast was ik ook het meisje dat het allerliefst de hoofdrol wilde spelen in de eindmusical (helaas was slechts een rol van Haagse schoonmaakster voor mij weggelegd), het meisje dat haar broek tot aan haar oksels optrok en met een boerenaccent op het schoolplein Jan en alleman imiteerde (overigens geen tip om mannen mee te versieren..), en het liefst dag en nacht playbackte en zong.

Tegenstrijdig dus.. een tweestrijd die me eigenlijk mijn hele leven is bijgebleven. Aan de ene kant heb ik energie voor 10 en vind ik het fantastisch om nieuwe dingen te ontdekken en mensen te entertainen, aan de andere kant is daar altijd het stemmetje in mijn achterhoofd dat me tegenhoudt. Want wat nou als het tegenvalt? Wat nou als mensen mijn boerenaccent helemaal niet grappig vinden? En wat nou als..?

Tot ik op een dag klaar was met dat continue onzekere en op zoek ging naar een combinatie van deze dingen en nog meer dingen die ik het allerleukst vind: Frans spreken, vakantie vieren in de zon, met kinderen werken en bovenal: het kind in mezelf de ruimte geven om volledig zichzelf te kunnen zijn. En zo kwam ik snel uit op Team4Animation!

En na een groepssollicitatie (in mijn eentje), waarbij ik Bart en Yvette omver probeerde te blazen met mijn vlekkeloze Frans en mijn continue stroom aan woorden (“misschien dat je ieeeets teveel energie hebt voor een team van 20 man…”), een trainingsweekend waar ik ontzettend veel geleerd heb en vooral heel erg veel gelachen hebt, ben ik nu dan toch echt gematcht met een camping in Frankijk!

EN WAT HEB IK ER ZIN IN!! Ik kan niet wachten tot ik kan grappen en grollen met de kinderen, met een wc-rol onder mijn arm naar het toiletgebouw kan lopen, de campinggasten afgetraind naar huis kan laten terugkeren dankzij mijn strenge doch rechtvaardige regime bij de aquagym, en bovendien lekker veel Frans kan spreken en Frans kan eten (helaas lust ik geen kaas, dus dat wordt nog wat…)

À bientôt et grands bisous,

Eline