Het eerste afscheid..

Salut tout le monde!

Het is zaterdagochtend 10.07, dat betekend dat ik lekker vrij ben vandaag! Mijn eerste week zit er op. En ik kan je zeggen, hij is anders gelopen dan verwacht. Tijdens mijn vorige blog vertelde ik dat ik het onwijs zwaar had hier. Nou ik kan je zeggen, daar is niks, maar dan ook echt niks, van over! Ik heb het TOP hier.

Mijn eerste werkweek was super fijn. Super leuke kids, (echt allemaal Frans, maar he, kleinigheidje) leuke activiteiten, een avond wezen stappen met mijn collega’s en campinggasten, veel desperados gedronken, elke dag in het zwembad gegooid en mijn nieuwe talent ontdekt: petanque. Ik heb het idee dat ik hier wel op m’n plek zit en me nog wel even ga vermaken.

De band met mijn collega’s en met de Franse taal word steeds beter. Het gaat goed. Nicolas vind mij alleen minder leuk dan ik hem. Dit is denk ik omdat ik zijn onderbroeken en t-shirts verstopt heb, geintjes met ijs, zijn pasta, ketchup en orangina heb uitgehaald. Kenza en ik hebben elk dag super veel plezier door dit soort geintjes. Sorry Nico.

Jullie zullen nu wel denken dat alles tof is enzo, maar de titel zegt iets anders. En dat is zo. Ik ben namelijk nogal een gevoelige, veel te sentimentele en super snel hechtende trut. En aangezien het zaterdag is vandaag (hello-goodbye dag).. Heb ik permanent m’n zonnebril op omdat de tranen waarschijnlijk nog wel even zullen vloeien. Afgelopen week heb ik super veel opgetrokken met twee gezinnen, 4 jongens en 2 meiden + ouders. Ookal spreken ze geen woord Engels, ik heb van ze genoten. En ja, nu ga ik ze missen. Stomme trut ben ik ook. Lekker janken. Hou ik van. Hoppa.

Laten we het positief bekijken, ik blijf nog, en er komen nieuwe mensen voor deze mensen terug. Er kan nog veel gebeuren in twee maanden namelijk.

Alors, het is 10.22, het einde van mijn blog. Ik lig nog in bed, moet er nu echt uit, want vandaag ga ik mijn leuke vriendin Lieke bezoeken op haar camping!

À tout a l’heure!