Even een update uit….

De eerste week was voorbij en ik wilde een blog doen, maar ja iedereen doet dan al een blog, dus ik bedacht me dat het leuker zou zijn als ik iets anders deed dan de rest. Toen was week twee voorbij en had ik nog steeds geen blog geschreven. Dan maar na de derde week, dacht ik. Maar in de derde week dacht ik: hé, waarom niet wachten tot de vierde week? Dan ben ik op de helft, kan ik daar een leuk verhaal van maken. Op de zaterdag na de vierde week, regende het hard en had ik eigenlijk niet zo’n zin om naar het restaurant te lopen voor de wifi.
En toen gebeurde er iets waar ik eigenlijk helemaal geen rekening mee had gehouden: mijn knie begon weer pijn te doen, zelfs nog iets erger dan voor de vakantie. Het begon zelfs zo’n pijn te doen dat ik ’s avonds na de minidisco niet meer in het restaurant kon werken. Dus vanaf de woensdag in mijn vijfde week kreeg ik hulp van Vera en kon ik rust houden met mijn knie. Mooi, dacht ik, heb ik ook mooi even tijd om een blog te schrijven. Dus ik met mijn superrustige tempo naar beneden gelopen voor de wifi, een blog geschreven, een foto opgezocht om toe te voegen en toen… heeft de wifi mijn blog weggegooid. Dat was even minder prettig en ik had geen tijd om een nieuw blog te schrijven, want er was een doktersbezoek gepland.
Twee dagen later kwam de grootste verandering: ik werd overgeplaatst naar een andere camping, waar ik rustiger aan kon doen dan op le Clot du Jay. Maar door een last – minute verandering werd het een camping waar ik juist meer te doen kreeg. En dat vond mijn knie niet zo heel erg prettig.
Nu update ik jullie vanuit het altijd mooie en regenachtige Nederland. Want na heel veel telefoontjes en smsjes met het thuisfront en veel telefoontjes met Team4Animation heb ik besloten om naar huis te gaan, vooral om mijn knie de rust te geven die die nodig heeft.
Om te zeggen dat ik baal is een understatement, want wat had ik het naar mijn zin op de camping! Ik genoot van alles wat ik meemaakte, van lieve kids bij de miniclub tot praatjes maken met de gasten en tot de omgeving ontdekken. Het maakte mijn terugkeer naar Nederland zo moeilijk, maar ik blijf mezelf vertellen dat het beter voor mij is.
Gelukkig heb ik de foto’s nog die ik nu allemaal uit kan zoeken, want ja als dat voetje toch omhoog moet…

Liefs,