Frenglish

Ennnn… daar zijn we dan! Na een 15 uurse busreis, kom je in Rennes aan, maar waar de MINDERPRETTIG is de campingbaas…?

Het is donderdagavond, alle examenstress en kamerjachtstress achter de rug en het volgende staat alweer voor de deur: TEAM4ANIMATIONSTRESS! Misschien wel de ergste van allemaal. Want na het regelen van een kamertje in Delft, waar ik volgend jaar naartoe vertrek, een ondertekend VWO diploma en het regelen van alle mogelijke verzekeringen waar je je aan vast knoopt als kersverse 18 jarige, staat een half ingepakte koffer, een enorme zooikamer en het besef dat je over 20 uur in de bus moet zitten voor je klaar… “SLIK”. “Heb ik alles wel!?” “Ben ik niets vergeten?!” “Shhhhh… dit moet ik niet vergeten!” “En dit..” Ja 30 dingen tegelijk aan je hoofd in korte tijd zorgt er toch voor dat je je in de auto, op weg naar het Eurolines busstation nog je Team4Animation T-shirt vergeet, ook niet geheel onmisbaar…

Een halfuur te vroeg komen we aan bij Utrecht Centraal… Gelukkig werd er niets gezegd van de 5 kilo overgewicht (aan eten). Ja dat is toch altijd het eerste waar Indo’s aan denken, want stel dat je je hier gaat “verhongeren”. Die 20 kilo extra in de koffer is toch eerder gevuld met pasta, tomatensaus en koekjes in plaats van kleding, beddengoed en lakens, waar “normale” mensen dan weer aan denken. Dat was dan ook (gelukkig) niet nodig voor de camping waar ik naartoe ga.

“Changer a Tours!” Roept de buschauffeur nogal fors tegen me. Het zal wel aan de forse manier van het zeggen hebben gelegen of mijn nogal-traag-van-begrip eigenschap dat ik maar snel mijn hoofd schudde en door liep. Een Frans meisjes achter mij zei dat ik moest overstappen in Tours (WAT?!). Wiewatwaar is Tours?! Toen kwam toch langzaam het besef, samen met het feit dat de TL lampen en de muziek in de bus de hele nacht aan bleven en het een Spaanse bus was, dus de stoelen nogal op Spaanse maatstaven waren gebouwd, dat het toch niet 15 uur achter elkaar slapen werd, want om 5.45 had ik kennelijk 5 minuten om over te stappen.

Alles loopt eigenlijk best vlekkeloos. Twee Eindhovenaren stappen nog in en hoor ik ook over “trainingsweekend,” “kinderen” en “animatie” praten. Het zal toch niet… Bleken ze van Vacansoleil te zijn (IEHHHL) en moesten ze ook in Tours overstappen en waarschijnlijk in dezelfde bus.. FIEUW! Eenmaal in het regenachtige Rennes aangekomen, met mijn overvolle koffer vol eten, slapeloze kop en animatiekleding is er niemand te bekennen op een bierdrinkende zwerver na. Het was pas half 11 en nogal rustig bij het busstation. Op een gegeven moment loopt er een vrouw in mijn richting “Zaida?!” roept ze. Godzijdank! Een Nederlands ouder echtpaar die al jaren hier kamperen is gestuurd om me op te komen halen, dat voelt dan toch even vertrouwd, praten in je moedertaal. De vrouw verteld al aan een stuk door hoe en wat. “Hier is het gebruikelijk 2 kussen te geven op de wangen bij begroeting van mensen die je iets beter kent, in de streek hieronder is dat 3. Je kan ’s avonds eten in het restaurant, gratis volgens mij en je hebt 2 leuke huisgenootjes in de stacaravan!” Alleen maar handige feitjes om te weten als je net bent aangekomen!

Ze brengt me naar de receptie, waar de campingbaas en campingbazin achter zitten. “Tu parles Français?”. Oh ja, nu moet het echt gebeuren he, laat maar zien wat die 6 jaar Frans hebben opgeleverd… “Ehw… Un petit peu…” Voor de campingbaas betekende dat volgens mij “tres bon” en begon zijn praatje in het Frans. Volgens mij was aan mijn gezicht al af te lezen dat ik de snelheid niet kon volgen en begon hij al snel in het Engels. Hij zou mij naar de stacaravan brengen en later zou ik hier weer terugkomen. Mijn collega en stacaravan-huisgenoot zat aan de tafel. Een super gezellige jongen die nog meer praat als ikzelf en dan in het Frans of eerder Frenglish, Frans-Engels-Frans-Engels-Frans-Engels, zo leer je nog eens wat! Na een uitgepakte koffer, heerlijke douche en kleffe Nederlandse broodjes nog even naar de bar geweest. En hebben mijn twee hulpjes, de campingbaas-dochters van 8 en 6, mij nog even geleerd hoe je die rubberen armbandjes maakt. Helemaal een rage hier! Morgen wordt het dan echt met de volle 300% aan de slag! J’ai vraiment envie!