Het aftellen is nu echt begonnen!

Ze veegt het bord uit en draait zich om. Een paar leerlingen zijn nog druk bezig de laatste spullen in hun rugzak te proppen. ‘’Madame, gaat u eigenlijk nog op vakantie dit jaar?’’ ‘’Uh, nou…. Ik ga deze zomer werken op een camping in Frankrijk!’’ Ze kletst nog even na met de leerlingen over de zomervakantie die nu toch echt voor de deur staat en ruimt het lokaal op. Ze doet het licht uit en sluit de deur. Daar gaat ze dan, de zomervakantie van start: op weg naar de zomer van haar leven!

Dit ben ik dus!

Een mooie vooruitblik van hoe mijn leven er over zo’n kleine 100 dagen uit zal zien. Een (nog maar) 18 jarige jongedame die nog zo’n kleine 100 dagen moet wachten op de zomer van haar leven. Wat doe ik tot die tijd? Nou daar komt ‘ie: ik studeer, ik mag maar liefst twee dagen per week lesgeven aan de leukste kids van Roosendaal, ik reis iedere dag van Bergen op Zoom naar Tilburg en weer terug. En geloof het of niet: daar geniet ik enorm van! Oh ja, ik ben dus juffrouw Frans op een middelbare school. Alleen over al mijn hysterische ik-ben-lerares-dus-ik-maak-écht-hele-rare-dingen-mee verhalen zou ik al een blog vol kunnen schrijven. Maar dat bewaar ik voor een andere keer!

Over een aantal weken sta ik niet meer voor de klas, zit ik niet meer in de collegebanken, maar sta ik op een camping in het zuiden van de Drôme. Waaaaat?!? Het kwam angstaanjagend dichtbij toen mijn regiomanager me apart nam en me vertelde wat me precies te wachten stond. Op naar het warme Zuid-Frankrijk waar ik samen met nog een andere animateur of animatrice de kids (en natuurlijk ook de papa’s en mama’s) de zomer van hun leven mag gaan bezorgen!

Op de foto hierboven Sil (jawel je ziet het goed) in actie op het trainingsweekend. Zo gaat dat er dus ongeveer uitzien aankomende zomer!

Dusss….wat nu?!

Ja, wat nu? Wat moet ’s werelds grootste chaoot allemaal doen om zich voor te bereiden op dit grote avontuur? Mijn voorbereiding is in volle gang en dat doe ik gelukkig niet alleen. Samen met de twee liefste studiegenootjes Muriël en Jirsca, die net als ik onder invloed zijn van de oranje-blauwe roes, ben ik al helemaal ondergedompeld in de wereld van veeeeeeel te vaak minidiscodanjes dansen, knutselactiviteiten opzoeken en je kinderknutselwerkjes schaamteloos laten zien aan je buurvrouw (sorry buurvrouw!), en het leren van campingvocabulaire wat op zich best nog wel eens van pas zou kunnen komen.

Met nog zo’n 100 dagen op de teller heb ik gelukkig nog even te gaan. Het klinkt nog zo ver weg, maar voor ik het weet is het al zover… Ik ga mezelf weer even flink vermaken met een portie minidiscodansjes en een dosis gekheid, dan spreek ik jullie later weer. Tot snel!