Het animatie-avontuur van Jeroen

Straks op 12 februari is het precies tien jaar geleden dat ik mijn intentieverklaring tekende om animateur te worden in Frankrijk. Team4Animation heette nog Double-A en zat in Delft. En ik had een blokjesbeugel in mijn mond. Dit is waar mijn animatie-avontuur begon. 

Als ik mijn eigen mailtjes teruglees met Dorien, die toen samen met Richard op het kantoor werkte, krijg ik toch weer een glimlach. Een 17-jarig knulletje dat toch de kans kreeg om in Frankrijk te gaan werken. Ik had zelfs de voorwaarde dat ik op een kleine camping wilde gaan werken. Inmiddels weet ik dat Richard en Dorien zich kapot hebben gelachen, want 80% van de campings waren ‘wat kleiner’. Ik twijfelde nog over Double-A. Zou ik niet voor een kleinschalige camping rechtstreeks gaan werken? Maar uiteindelijk toch gekozen voor – achteraf – dit fantastische bedrijf.

Ik was een HAVO-5 scholier, wilde docent Frans worden en dacht dat dit dé manier was om wat Franse woordjes bij te leren. Op 11 juni 2009 heb ik de halve wereld doorgereisd (althans, zo voelde het) om vanaf Terneuzen, waar ik ben opgegroeid, naar Boxmeer te komen. Tijd voor de training! Daar wist ik het zeker: dit wordt een topzomer!

De eerste camping: Val de Bonnal. Samen met Esmee en een Franse collega, waren wij het animatieteam. Voordat je op de camping bent, zul je natuurlijk eerst nog even moeten reizen. De trein was mijn allergrootste vriend. Eerst naar Parijs, daar nog een paar nachten samen met een goede vriendin de stad ontdekken en dan door naar Vesoul, waar ik opgehaald zou worden. Toen ik instapte in Parijs wist ik dat de trein zes keer zou stoppen. Nog vier te gaan, drie, twee, een… Dan voel je de zenuwen wel opkomen. Waar ga ik aan beginnen? Wat ga ik straks zeggen als ik met de eigenaar in de auto zit? Wat als m’n Frans ineens nergens meer te bekennen is? Had ik niet teveel opgeschept over mijn Frans? De stem van de intercom-meneer roept Vesoul. Uitstappen dus maar. Met een tas, nog een tas, slaapzak en nog een tas rol ik de trein uit en daar loop ik Doris tegen het lijf. Hoi Jeroen. Goede reis gehad? Struikelend over mijn geleerde Franse zinnen kon ik de Nederlandse woorden ineens weer vinden. Een prima rit naar de camping, samen met de Nederlands-Franse receptioniste voelde toch als de beste ijsbreker.

Esmee kwam een weekje later op de camping. In de tussentijd kon ik de camping verkennen, voorbereiden, want het was ten slotte eind juni. Er was geen kind te vinden op de camping. Opeens stond de eigenaar van de camping voor de deur van mijn Mobile home om te vertellen dat we boodschappen gingen doen. Voor m’n gevoel hebben we honderd-duizend-miljoen euro aan materialen gekocht voor de animatie. Ik voelde me alsof ik een minuut gratis-winkelen had gewonnen bij de Appie. Rennen, volladen en weer vertrekken zonder af te rekenen.

Jeroen (op links 😉 )

Dit was het begin van een prachtige zomer. Daar ontdekte ik hoe het voelde om ‘het idool van kinderen’ te zijn. Geen stap kunnen zetten op de camping zonder dat iedereen achter je aanloopt. Moet je naar de WC? Jammer. Eerst even meedoen met een potje badminton. Of even een drankje meedrinken met die leuke gasten om de hoek. Misschien wel de mooiste activiteit was de avondopening van het zwembad. Geloof me, je hebt geen sportschool meer nodig om een beetje fit te worden. Boven op de glijbaan de campingdans en daarna twee uur een peloton aan kinderen achter je aan. Zo’n ander succes waren de lampionnen. Zet het op je programma en er vormt zich vanzelf een rij. Twee sessies miniclub om zo’n tachtig kinderen een lampion te laten maken en dan in de avond uiteraard zingend de camping over.

Miniclub op bonnal

Tijdens zo’n eerste zomer maak je leuke en minder leuke dingen mee. Gezellige avonden met collega’s van de camping, maar jammer genoeg kwamen we erachter dat die Franse collega niet helemaal deed wat van hem verwacht werd. Laten we het erop houden dat ‘stoned boogschieten’ niet heel erg VVV is. Voor Esmee en mij was dit de druppel: Double-A bellen. The A-team Bart en Remko stonden een dag later op de camping en zorgden er samen met de eigenaar van de camping voor dat hij kon vertrekken. Op dat moment wist ik dat ik de goede keuze had gemaakt om voor Double-A te gaan werken.

Na deze zomer wist ik het eigenlijk al: volgend jaar nog een keer. Ik wist toen nog niet dat die lerarenopleiding helemaal niet écht goed bij me paste. In mei 2010 kon ik niet anders dan de knoop doorhakken en in de zomer opnieuw terug naar Val de Bonnal, maar dan als ‘Chef d’animation’. Dit keer met twee Nederlandse collega’s: Desiree en Eefke. Dit werd opnieuw een topzomer. Het teruggaan naar ‘je oude camping’ heeft heel veel voor- en nadelen. Het voordeel is dat je de weg kent, weet wat goed werkt en wat leuk is om te doen op je vrije dag. Je kunt verdergaan waar je was gebleven. Het nadeel… de spanning is wel weg!

In de maanden tussen de volgende zomers in ben ik voor (inmiddels) Team4Animation de trainingen gaan geven. Nooit geweten dat de zomers op ‘Val de Bonnal’ ervoor zorgden dat ik daar die ontzettend leuke animatrice-in-de-dop Denise leerde kennen, die daar een paar jaar daarvoor op vakantie ging. Toch een onderwerp om eens over te kletsen. Nou ja kletsen, inmiddels acht jaar verder wonen we nog steeds samen ;-).

Training!

Mijn avontuur op de campings ging in 2011 verder op la Grande Tortue, waar ik samen werkte met Esthelle en Hilke. Weer zo’n leuke zomer. Met z’n drieën het team op een camping waar je écht opgenomen wordt in de familie en waar het hele (Franse) team eromheen het tot een top-zomer maakte. Mijn supertip: connect met alle collega’s en niet alleen met de collega’s van de animatie. Deze camping lag in de prachtige Loirestreek en natuurlijk wilde ik Denise ook wel een keer zien. Ze zat zó ver weg dat de afstand tussen Nederland en de Loire kleiner was dan tussen de Loire en de Ardèche.

Camping la grande tortue

Een jaartje later hebben we dan toch gefixt om samen te mogen werken op camping l’Hirondelle in de Drôme. Dus zo gingen we met de voiture naar Frankrijk racen om twee maanden gek te doen. Maar ook twee maanden samenwonen en -werken. En ja, het is gelukkig top bevallen. Het zouden anders ook lange maanden zijn ;-). We kwamen aan op de camping en de eigenaar was verbaasd over onze komst. Hij verwachtte ons pas een weekje later en gaf ons de opdracht: ga maar een weekje bijkomen van de reis, geniet van het zwembad en als je zin hebt: maak de miniclub maar alvast klaar. We kregen de mededeling dat Denise de miniclub ging doen en ik de sport. Sportheld dat ik ben hebben we dat toch maar even met elkaar afgewisseld, zodat ik ook mijn favoriete activiteit de miniclub kon doen. Alles wat we wilden mocht op deze camping. Het was de camping waar ik mezelf aquagym heb aangeleerd, we de olympiade tot in de treuren hebben georganiseerd en we de eigenaar ervan konden overtuigen de minidisco toch vaker dan 1x per twee weken op het programma te zetten. Ik herinner me ook nog de woorden: Vous êtes l’équipe de choc. We keken elkaar in paniek aan, want wat hadden we nu weer fout gedaan. Maar nee, het blijkt een uitdrukking te zijn hoe tevreden hij was. We hebben genoten van de camping, de mensen en de omgeving. Genoten van de vrije dagen met bijvoorbeeld canyoning en het bezoeken van plaatsen in de beeldschone omgeving van de diois (aanrader!).

Camping l’Hirondelle

Dit is een greep uit alle animatie-avonturen die ik heb beleefd met Team4Animation. Na 2012 zijn zowel Denise als ik aan de slag gegaan als regiomanager en ben ik begonnen op kantoor. Sinds 2015 ben ik mede-eigenaar geworden bij Team4Animation en nu terugdenkend aan waar het allemaal begon, met die blokjesbeugel om wat Frans te leren, krijg ik daar toch wel een hele, grote glimlach  (met een recht gebit) van!