Het is bijna zover…

Als kind ging ik met mijn ouders vrijwel nooit in de zomervakantie naar een camping, maar ook in de hotels die mijn ouders uitzochten stond gelukkig vrijwel altijd een animatieteam paraat. Wanneer ik zag dat de animators leuke dansjes deden met de andere kinderen begon het vrijwel meteen te kriebelen in mij, zo van; ‘ik wil ook mee doen’. Toch keek ik vaak eerst de kat uit de boom, ik vond het toch best wel spannend om zomaar tussen allemaal vreemde kinderen te gaan staan. Als ik eenmaal de moed had gevonden om mee te gaan dansen, of een animator zo lief was om mijn hand te pakken en me tussen de andere kinderen te zetten, was ik de rest van de vakantie niet meer bij de animatie activiteiten weg te slaan. Altijd met mijn neus vooraan, vol enthousiasme mee doen aan alle dansjes en spelletjes die de animators hadden bedacht. Wanneer ik een weekje met mijn opa en oma mee mocht naar de camping kon mijn lol dan ook niet op, van playbackshow tot karaoke, van knutselen tot poolgames, overal moest en zou ik aan mee doen.

Helaas wordt je dan toch steeds een beetje ouder en merk je dat je een leeftijd hebt bereikt waarbij het niet ‘cool’ wordt gevonden als je aan die ‘kinderachtige’ dingen mee doet. Toch bleef het bij mij altijd een beetje kriebelen en maakte mijn hart een sprongetje als ik weer fijn gekke dansjes en leuke spelletjes mocht doen. Zo haalde ik veel plezier uit mijn opleiding tot Onderwijs Assistente. Hier mocht ik verschillende stages doen op basisscholen waaronder ook een stage van twee maanden in Indonesië. Wat was dat GE-WEl-DIG, lessen geven in het buitenland! Terug in Nederland had ik dan ook gigantische heimwee. Ik wilde terug. Ik wilde weer naar het buitenland, iets doen met kinderen, maar wat?

Via een vriend kwam ik toen bij Team4Animation terecht, ik bekeek hun websites en las de blogs en ik was direct enthousiast. Impulsief als ik ben meldde ik me direct aan voor een sollicitatie en tot mijn verassing werd ik uitgenodigd op gesprek. Nadat ik op het sollicitatiegesprek wat van mijn bar en bar slechte Frans aan Bart heb laten horen en na wat verwarring over mijn periode van beschikbaarheid, heb ik met mijn enthousiasme ze toch kunnen overtuigen om me aan te nemen! WOEHOEE en wat was ik blij, ik heb letterlijk staan springen in mijn kamer en meteen al mijn vrienden en familie opgebeld. Na het trainingsweekend wist ik het zeker, stuur mij morgen maar naar Frankrijk of Italië, hier in Nederland heb ik het wel weer gezien.

Helaas had ik nog een half schooljaar voor me destijds. Echter na wat ups en vooral downs met mijn opleiding Toegepaste Psychologie heb ik besloten om hier toch vroegtijdig mee te stoppen. Dit viel me erg zwaar, mijn 4 jaren toekomst plan viel uiteen en met de opleiding waarvan ik wist ‘dit wil ik’ moest ik nu stoppen. Ik was een weekje erg van slag, maar daarna kon ik me focussen op een nieuw plan. Ik wilde eerder weg om vakantiewerk te gaan doen en volgend jaar weer Toegepaste Psychologie gaan studeren, maar dan als thuisstudie.

Na veel heen en weer gemail, gebel, gewhatsapp en veel verwarring. Heeft Team4Animation een mooie werkplek voor mij gevonden in het prachtige Italië. Hier zal ik drie maanden aan het werk gaan als animatrice op Camping Weekend!

Echter heeft mijn enthousiasme en blijheid momenteel plaats gemaakt voor stress, zenuwen en onzekerheid. Vragen als “Waarom doe ik dit?”, “Waar ben ik aan begonnen?” en “Kan ik dit wel?” spoken door mijn hoofd. Ik hoop dat dit is wat ze bedoelen met ‘gezonde’ zenuwen?! Ik stress hem namelijk compleet, nog zoveel dingen die ik moet regelen! Gelukkig regel ik alles altijd ruim op tijd en stel ik nooit dingen uit *sarcasme*. Ook nog zoveel mensen die ik nog even wil zien, want ik ben natuurlijk ontzettend populair *nog meer sarcasme*. Daarnaast vraagt iedereen of ik er zin in heb. Nou eeeuh NEE nu nog even niet!!! Nu heb ik gewoon stress en ben ik bang dat ik iedereen heeeeeeeeel erg ga missen. Gelukkig weet ik van mezelf dat dit gevoel langzaam zal weg trekken als ik eenmaal in het vliegtuig richting Milaan zit.

Voor nu zal ik gauw verder met mijn vele “to do list” dingen volbrengen. Wish me luck!

Ciao,

Cobiena