Het tentmysterie

De titel van mijn inmiddels al derde blog uit Bretagne klinkt een beetje vaag. Even geduld, ik zal de situatie uitleggen. Ik neem jullie mee naar vorige week zaterdag, de dag dat dit mysterie begon. Het was mijn vrije dag en na het wekelijkse stapavondje ging ik in het stadje Morlaix kijken. In mijn uppie besloot ik het openbaar vervoer te nemen en wonder boven wonder ging mijn reis eigenlijk vlekkeloos. Voor slechts 1 euro was ik op mijn bestemming, ja daar kan de Arriva en Connexxion nog wat van leren. In het begin was het wel een beetje ongemakkelijk zo in mijn eentje in een onbekend Franse stad. Mijn maagje begon wat te knorren en op zijn Frans besloot ik om tussen de middag een warme hap te nemen. In je eentje uiteten is eigenlijk best wel aan te raden. De ober was echt super aardig voor mij en in mijn beste Frans probeerde ik een gesprekje met hem aan te knopen. Voor slechts 12 euro had ik een heerlijke daghap met kippenpootjes en zwarte vruchten, een cola en muntthee als dessert. Als iemand mij kan vertellen hoe die heerlijke vruchten heten zou ik daar ontzettend blij mee zijn, want ik ben het helemaal vergeten te vragen.

Daarna ging in het uitzicht vanaf het mooie viaduct bewonderen en aan de eind van de middag ging ik weer naar huis. Mijn dagje Morlaix was dus super geslaagd en vrolijk kwam ik met mijn tassen vol boodschappen aan bij mijn tent. Op het moment dat ik hem opende zag ik iets voor mij slaapcabine liggen. Het had iets weg van een mislukte muis, maar toen ik dichterbij kwam bleken het darmen te zijn. Oh, wat was dat vies en het stonk ook nog eens verschrikkelijk.

Die avond sliep ik zoals we dat bij Team4Animation zeggen ”minder prettig”, bij elk geluidje schrok ik op. Gelukkig ben ik niet iemand die heel lang met de dingen blijft zitten, dus de dagen erna kon ik er gewoon om lachen en sliep ik goed.

Ongeveer 4 dagen erna liep ik bijna huppelend naar mijn tent. De miniclub was weer geslaagd, ik had honger en er lag nog een lekker prakje couscous in mijn koelkast op mij te wachten. Ik opende mijn tent en plots lag daar een half konijn in mijn tent. Nu begon ik het echt wat ”minder prettig” te vinden en die couscous liet ik maar even voor wat het was. Overstuur rende ik naar mijn collega, die mij super lief opving en thee voor mij maakte. Ondertussen belde ze Olivier op om mijn tent schoon te maken. Mijn arme chef, al de tweede keer in een week tijd dat die dit klusje mocht opknappen. Ondertussen begin ik mij toch af te vragen hoe er elke keer dode dieren in mijn tent terecht komen. Is het de wilde kat? Maar hoe vangt een kat een konijn? Is het een vos? Maar wat doet een vos op klaar lichte dag bij mensen? Of heeft iemand op de camping een hekel aan mij? Ik weet het niet, maar elke keer als ik naar mijn tent moet maak ik het toch heel voorzichtig open en hoop ik vanuit de grond van mijn hart dat er niks ligt.

Au revoir!