Hints EXTREME

Eindelijk was het dan zover! Aftellen was al lang gelden begonnen maar eindelijk kwam er een einde aan.  Met een bagage waar ik volgens sommige een jaar mee weg zou kunnen blijven stapte ik op de trein. Ik begon aan mijn eerste etappe richting Frankrijk. Bestemming –> Zeeland.

De volgende dag 5 uur ’s ochtends gaat de wekker. JA HET IS NU ECHT ZOVER!! VIVE LA FRANCE. Een uurtje later hebben we alles in de auto gepropt gekregen. Klaar voor de tweede etappe. In caravaan met alle andere mensen die bedacht hadden dat ze vandaag op vakantie zouden gaan (en dat waren er heel wat) vertrokken we richting Parijs.

De sfeer zat er goed in. Met drie man Let it go mee schreeuwen in alle denkbare talen zorgt wel voor een echte vakantie stemming. De tijd vloog en 5 uur later reden we de camping op.  Waar mij een verassing stond te wachten…  In mijn enthousiasme natuurlijk enorm benieuwd naar waar de mini-club was en welke materialen ik had zodat ik kon gaan kijken welke knutsels ik op het programma zou gaan zetten.

Toen kwam de ontdekking dat er nog niets was. Tegenvaller ,maar gelukkig was er al snel een oplossing ik zou die avond een lijstje maken met dingen die ik nodig had. Zodat de camping eigenaar dit de volgende dag kon gaan halen.

De volgende ochtend werd echter een verandering van plan aangekondigd. Ik zou samen met een van mijn Franse collega’s de boodschappen gaan doen. Bijkomende moeilijkheidsgraad: Hij sprak nauwelijks Engels en wat betreft het niveau van mijn Frans was ik er ook al achter dat dat tocht ook niet was wat ik dacht dat het was…

Boodschappen doen veranderde dus in een soort hoofd, schouders, knie en teen om uit te leggen wat ik allemaal nodig had. Ooit nagedacht over wat waxinelichtjes zijn in het Frans? Nee? Ik dus ook niet. Stond ik dan in een mega Franse supermarkt te ratelen over een petite feu pour sur la table. Waar ik ook een heleboel bijzondere handgebaren aan toevoegde. Een half uur, heel wat gelach en verwarde/rare blikken verder trok mijn collega zijn telefoon uit zijn broekzak en google translate deed de rest.

Na toevoeging van lid nummer 3 aan team boodschappen ( de telefoon) ging het allemaal een stuk vlotter. Een kleine 3 uur later hadden we alles verzameld en gingen we met een busje vol terug richting camping.

Ja dit was wel boodschappen doen alla Guus Meeuwis: Tranen gelachen, onnozel gedaan, maar tenslotte tevreden terug gegaan en de tip van de dag: volgende keer gelijk maar even vragen of de persoon waarmee ik ben zijn of haar telefoon met internet op zak heeft!