Ken jij Frans?

Nee ik dus eerst ook niet. Ik dacht dat ik Frans super goed kende, maar al bij de het ophalen liet Frans me in de steek. Ik noemde nota bene de moeder van de baas ‘tu’ in plaats van ‘vous’…

Die autorit hadden we een onwijs leuk en lang gesprek, maar ik heb er slechts 10 woorden van kunnen verstaan en welgeteld 12 keer ‘ah oui’ terug gezegd. Vervolgens wilde Frans ineens wat zeggen, en dat ging verbazingwekkend goed. Ja, mevrouw begreep dat alles in Nederland op dezelfde hoogte ligt en plat is (of dit wist ze gewoon al).

Aankomst

Op de camping aangekomen bleek de baas nog druk te zijn dus kon ik even met Frans overleggen hoe we dit gingen aanpakken. Het leek Frans het beste om eerst een paar woorden op te schrijven en wat zinnen te vertalen. Nou zo gezegd zo gedaan, Frans en ik gingen vol goede moed en grammaticaal compleet slechte zinnen naar de baas. Hier kwam het volgende probleem… ik kende Frans slechts een petit peu (jajajajaja, die wist ik al) en de baas kende Frans enorm goed, snel en onduidelijk. Uiteindelijk was Frans best aardig voor me en konden we samen met iemand die Engel(s) heette er goed uitkomen. Merci beaucoup et a tout a l’heure!

De vrienden van Frans

Ja uh, mooi was dat, maar ik sta morgen voor een groep kids die enorm goede vrienden zijn met Frans dacht ik. Dus weer overleg met Frans en een leuk lijstje met zinnen en uitleg. Vol goede moed begonnen, en eigenlijk was Frans super aardig. Of nou ja, Frans liet het een beetje afweten maar de kinderen wilden mij wel helpen om Frans beter te leren kennen. Hoe fijn was dit?! De kinderen begrepen dat ik niet alle woorden kon en hielpen mega goed! De eerste week waren er twee jongetjes, Raphel en Hugo (ik zei natuurlijk lekker Nederlands ‘HHHugo’, maar het was toch echt ‘UUgo’) die onwijs goed waren in het helpen van vertalen. Ik hoefde maar iets aan te wijzen of ze zeiden het franse woord al een stuk of 6 keer. Wat een helden waren dat.

Een kasteel op de camping?

In week 2 begon Frans me iets aardiger te vinden en leerde hij me super veel. Hierdoor ging het tweede gesprek met de baas ook beter en dat zorgde voor opluchting. Ineens kroop Frans weg, want what the heck was het ‘Chateau Gonflable’?! Kasteel begreep ik nog, maar er was op de camping geen kasteel te bekennen dus wat was het dan? Hij vertelde ook iets over elke ochtend branché en in de avond débranche. Frans en ik hadden dan wel een betere band opgebouwd, dit kende ik niet. Uiteindelijk liet Frans me zo in de steek dat ik het op een andere manier moest vragen. Samen met een van de vele Alan’s van de camping zou ik er wel even heen gaan om uitleg te krijgen. Zo sprong ik enthousiast op het golfkarretje maar hoe dichter we er bij kwamen, hoe sneller het enthousiasme verdween… Juist ja, le Chateau Gonflable was het springkussen en laat dat nou net op mijn ‘minder prettig’ lijstje staan. Maar goed, aan de andere kant was ik trots want blijkbaar had ik promotie gemaakt tot Chef Chateau Gonflable. Ja die kon ik in m’n zak steken hoor.

Vrienden voor het leven

Begin week 3 werden Frans en ik echt vrienden en Frans begon ook te durven. Een praatje met een groep vaste camping gasten? Frans had er zin in! En zo leerde ik nog veel meer van Frans en werden we samen een top team. Zelfs een gesprek met Frans waar ook Nederlanders bij stonden die Frans verstonden (volg je hem nog?) was leuk! Frans liet me zien dat je het echt moet doen, en vooral niet bang moet zijn en dan komt alles goed!

Inmiddels is Frans een stukje in m’n hart gekropen en dat stukje gaat groeien want Frans is de mooiste die ik ken. Dus Franssie, ik zeg dankjewel en tot volgend jaar! En ohja, zullen we dit jaar af en toe nog eens afspreken?

(Nee mensen, Frans is niet de naam van mijn baas)

Liefs Anne