Knakworsten

Dan wordt je zomaar geroepen in het zwembad: hé jij bent toch Michelle? Daar kijk je eerst wel even raar van op, want zeker als het iemand is die je nog nooit gezien hebt. Maar als ze je daarna super lief knakworstjes geven, omdat ze mijn blog hadden gelezen, komt er toch wel een grote glimlach tevoorschijn en op zulke momenten hou ik van deze baan! (Bedankt Isa!)

Helaas zijn er ook mindere momenten waar je weinig aan kan doen. Zo hebben we hier niet heel erg lekker weer gehad en dat was goed te merken in de mini club en andere activiteiten. Zo kon het petanque toernooi niet doorgaan en hadden we zelfs één dag met helemaal niemand in de mini club. Diezelfde week hadden we dus zo weinig kinderen dat we ook de kindershow op vrijdag niet door konden laten gaan en als je dan een meisje moet teleurstellen die als enige kwam opdagen, dan breekt je hart.

Maar als het weer dan eindelijk opklaart en er ineens een horde mensen tevoorschijn komt dan moet je er weer flink tegenaan. Zo heb je de ene dag 3 kinderen in de mini club en de volgende maandag weer 20. Als het weer goed is en je hebt 20 blije kinderen in je mini club dan fleur je weer helemaal op. Natuurlijk gaan er altijd wat dingen anders dan verwacht. Zo waren er gewoon weg teveel mensen naar de bingo toegekomen en moesten we improviseren met de plaatsen en kaarten. Gelukkig was uiteindelijke (hopelijk) wel iedereen tevreden, maar voor ons was het chaos. Ook moet je kunnen omgaan met kritiek. Zo kreeg ik op een avond te horen dat er een slechte recensie was gekomen. Ook daar moet je mee leren omgaan en dan is niet altijd even makkelijk. Het feit dat er direct onder de slechte recensie een andere staat waarin een vrouw schrijft dat hun kinderen het enorm naar hun zin hebben gehad, wordt natuurlijk niet vermeld. Maar we hebben vorige week toch goed af kunnen sluiten met een geweldige show, namelijk the Lion King.

Deze week zijn we ook weer vol goede moed begonnen aan wat voor mij mijn één na laatste week is. Mijn Franse collega mag nog een week doorwerken zonder mij en die zit nu al in de stress over de mini disco dansjes die ze niet kent haha!

Boven al is het leven hier super! Mensen beginnen je steeds meer te zien als de animatrice en knopen steeds vaker wat gesprekjes met je aan en ze komen je naar je toe voor allerlei dingen. Zo kan ik me misschien maar beter vertaler noemen, want daar lijkt me werk voornamelijk uit te bestaan haha. ‘TRADUCTEUR!!’, dat werd er bijvoorbeeld vanmiddag nog geroepen naar me tijdens het voetballen.

Helaas is er weinig tijd voor het schrijven van een blog. Toch moest er nog wel een blog komen, want als er berichtjes van het thuisfront komen met de vraag of ik nog wel een blog schrijf, moeten we dat toch maar wel doen.

Nog anderhalve week te gaan voor ik weer terug mag en ik ga het hier zeker missen! Vooral de mensen, want wie ooit nog tegen mij zegt dat Fransen niet aardig zijn, die heeft ruzie ;p

Bisous van Mies de animatrice!

p.s. Als iemand je knakworstjes geeft, dan moeten ze natuurlijk wel opgegeten worden. Dus in plaatst van uitgenodigd worden voor het eten, heb ik ze maar is een keertje uitgenodigd!