Knallen met die Team4Animation-ballen

Na de emotionele serenade van een krappe week terug is het nu, zoals ik heb beloofd, tijd voor een léuk verhaal. Nou ik heb goed nieuws: we’re back! De paar dagen met mijn nieuwe buddy, veel te leuke kinderen in de miniclub, bezoek uit Nederland, een leuk feestje in Beziers en een giga poolparty hebben me meer dan goed gedaan. Ik ben nu echt helemaal klaar om al die Fransen nog even omver te blazen de laatste weken met Denise en onze animatie-skills.

Soiree mousse

Wat een week heb ik gehad vorige week. Gelukkig ben je als animateur soms heel druk waardoor je in alle hectiek soms de tijd vergeet en niet stil kan staan bij dingen die je meemaakt of overkomen. Zo ook toen we hoorden dan Manon weg zou gaan. Denise en ik hebben gelijk voor een giga petanque-toernooi brood gesneden, sandwiches uitgedeeld en als klapper op de vuurpijl staan swingen en springen bij de soiree mousse (schuimparty). Hierdoor kwam het besef de volgende dag ook zo hard aan toen Manon in de auto stapte en we echt afscheid moesten nemen. Als er trouwens een Team4Animationprijs is voor de liefste familie en vrienden thuis, dan verdienen de mijne die! Wat een steun en lieve woorden kreeg ik uit Nederland. Dat maakte de 1.286 kilometer tussen thuis en hier een heel stuk kleiner (dikke lobi).

We did it!

Nadat Manon is weggegaan heb ik mezelf bij elkaar geraapt en heb ik samen met Denise besloten om de camping nog even flink op zijn kop te zetten de laatste twee weken. Nou, geloof me, we did it! Met de campingdansjes bij het zwembad swing ik bijna m’n armen uit de kom en kan Denise überhaupt niet eens dansen omdat er zeven kinderen aan d’r hangen. Bij de miniclub hebben we al super mooie slingers gemaakt (zie foto), werden de grootste zandkastelen op het strand gebouwd, kwamen de Picasso’s tevoorschijn toen ze zandtekeningen mochten maken en wordt het spectacle aankomende vrijdag (Le Roi Lion a.k.a. De Leeuwenkoning) bazig vet. Ik schijn weer te stralen als vanouds en heb het gevoel dat ik alles weer aan kan.

Lidl-muesli

Het mooiste van allemaal is nog dat Denise hét ontbijt heeft bedacht! De voorgaande weken kende het ontbijt geen prioriteit (SLAPEN!), maar met Denise aan mijn zijde moet ik wel. Een volle bak met echt Lidl-muesli waar gedroogd fruit, chocolade en noten in zitten staat elke ochtend op het menu, hashtag heerlijkheden. Ook kom ik weer aan een acceptabele hoeveelheid dagelijkse vitamine (goed hè mam?) en zorgen we goed voor onszelf. Niet dat Manon en ik als obesitas-patiënten hebben geleefd, maar Denise is wel iets strenger voor me nu.

Verwonderen

Nog een handigheid uit Denise d’r trukendoos waardoor ik alles weer van een zonnigere kant bekijk, is een hele mooie spreuk. “Erger je niet, verwonder je slechts.” Sinds ik die ken, verwonder ik me toch een partij hier. Frankrijk blijft Frankrijk, dé collega (schuilnaam Margreet) is er ook nog steeds en kinderen blijven kinderen. Eén en al verwonderingen dus. Ik merk ook nu ik kan zeggen dat ik volgende week vrijdag naar huis rijd, dat ik een stuk vermoeider ben dan ik dacht en nog steeds wel uitkijk om mijn lieve ouders en vriendjes en vriendinnetjes te knuffelen. Maar ja, het zou ook geen goed teken zijn als dat niet zo zou zijn. Hopelijk slaapt iedereen na deze blog weer fijn en maken jullie je geen zorgen meer over die arme twee blondjes in Valras. We zijn aan het knallen en gaan dat ook nog flink doen de laatste paar dagen hier!

A bientôt.