La diététicienne et le pain au chocolat

Geschikt/Ongeschikt?:

‘Wie van jullie wil er een blog bijhouden over de zomer van zijn/haar leven?’, een aantal vingers gingen vrijwel direct omhoog tijdens trainingsweekend nummer drie. Ik had à la minute al meteen bedacht dat ik daar niet geschikt voor zou zijn. Achteraf had ik een beetje spijt, want het is toch stiekem wel heel leuk om je belevenissen op deze manier te delen met anderen. Één simpel mailtje naar Mitchel en hoera! mijn blog is geboren!

Wie ben ik?:

Ik zal beginnen met mijzelf voor te stellen. Ik ben Fay, 22 jaar en mijn drie steekwoorden zijn: zingen, foodie en enthousiast. Toen ik mijn HAVO diploma haalde was ik zestien. Ik wilde destijds al ontzettend graag animatie werk doen. Het leek mij allemaal wel tof, totdat ik begreep dat 18 DE magische leeftijd was. Helaas, ik was op dat moment gewoon te jong! Mijn tijd zou nog wel komen, en guess what.. Time is here!

Plezier voor 10 op links tijdens TW3!

Op dit moment zit ik in het 3^e jaar van de opleiding Voeding en Diëtetiek. Nee dames en heren…. dat wil niet zeggen dat ik alleen maar mensen op dieet zet, of dat ik deze zomer op de camping iedereen af zal raden om un ‘pain au chocolat’ of ‘crêpe’ te bestellen. Ik ga mij deze zomer als het goed is met heel andere dingen bezighouden.

De laatste voorbereidingen:

Over minder dan een week is het eindelijk zo ver! Vanaf volgende week ben ik voor iets meer dan 2 maanden, samen met een Nederlandse T4A collega werkzaam op camping ‘Les Peneyrals’ in de Dordogne. Deze laatste week in Nederland staat in het teken van verslagen typen, last minute solliciteren naar een afstudeerstage, afspraken met vrienden en och ja inpakken…. Dat is en blijft een kwelling.

De consequenties van de trainingsweek: 

Het lijkt alsof ik de laatste weken voor alles 300% moet geven, want sinds 5 juni heb ik een concentratieboog van een goudvis (lees: bijwerking van TW3). Mijn gedachten dwalen in deze laatste weken vol afspraken en verplichtingen dan ook steeds af naar o.a. de reis, de camping, de collega’s, de minidisco maar vooral ‘hoe krijg ik mijn halve huis in een koffer?’. Door de drukte van de laatste maanden heb ik niet eens tijd gehad om zenuwachtig te zijn en dat is misschien maar goed ook. Voor nu heb ik er ontzettend veel zin in en ben ik er helemaal aan toe om te vertrekken!

Ik hoop dat ik jullie volgende week kan verblijden met het nieuws dat ik zonder kleerscheuren aan ben gekomen in de Dordogne. Bij deze sluit ik af met een gezonde dosis stress, want ja… die koffer van maar 20 kg…. die verslagen, die sollicitaties, ze wachten nog steeds.

Grosses Bises
Fay.