Laatste training: een ritje in de achtbaan

Als ik de training zou moeten omschrijven, zou ik het omschrijven als een ritje in de achtbaan. ‘’Als een ritje in de achtbaan’’ zul je dan denken, lekker cliché. Laat het mij uitleggen.

DE WACHTRIJ 

Wanneer je voor het eerst in een achtbaan gaat, weet je totaal nog niet wat je kan verwachten. Jijzelf staat nog met twee benen op de vaste grond en kan je niet voorstellen dat je binnen een paar minuten ook zo rondgeslingerd wordt. Dit was precies mijn reis richting Boxmeer. Hier was de ‘’wachttijd’’ 180 minuten. Ik wist dat vertraging op de loer zou liggen, wat de reis een stukje spannender maakte. Eigenlijk was ik gewoon stiekem nerveus voor het weekend. Ja, als animator moet je wel sociaal en spontaan zijn, maar je vraagt je toch altijd af wat er met je gaat gebeuren en wie je allemaal tegenkomt. Eenmaal aangekomen vond ik een mede-animator (ik had haar herkend doordat zij haar eigen slaapzak meedroeg en dat doen niet alle reizende studenten geloof ik). Toen was ik in de fase beland dat je aan de praat raakt en even vergeet wat je te wachten staat; de spanningen waren weg en het was nu vooral gezellig. We ontmoetten de rest van de groep en werden naar de boerderij gebracht. Riemen vast en de achtbaanrit kon van start (ik heb het niet over de rijstijl van onze chauffeur.. of misschien wel … ) De baan was wat hobbelig , en eenmaal aangekomen bevonden wij ons in pure chaos en gezelligheid. Een oprecht hartelijk welkom!

DE ACHTBAAN – LOOPINGS

Voor ik er bij stil kon staan was ik druk bezig om mij te verkleden en rende ik gillend rond?! We trapten het weekend af met de eerste spelletjes. De ochtenden gingen de loopings verder; oftewel georganiseerde chaos. Wakker worden met minidiscodansjes, zelf activiteiten organiseren en meedoen aan hetgeen de andere groepen hadden georganiseerd. Dat wil zeggen een ochtend en middag vol dans, speurtochten, knutselen, sporten, acquagym en andere campingspellen. De avonden zaten vol shows, die zowel door de trainers als door onszelf opgevoerd werden. Vooral de geweldige energie en samenwerking maakten deze shows echt wel Broadway-waardig. De training werd afgesloten met een karaoke-avond en toen kwamen we opeens weer rustig op het perron aan.

VEILIG OP DE GROND

Eenmaal op de grond aangekomen voel je je hart nog steeds als een malle kloppen en kan je je eigenlijk niet realiseren wat er gebeurd is. Sommige momenten gingen zo snel dat je ze niet eens meer herinnert, maar weet dat je er van genoten hebt. Andere momenten kun je het aantal seconden dat je op de kop hangt tellen (ja, ik heb ook daadwerkelijk het idee gehad dat wij al jaren met z’n allen op die boerderij woonden; dit waarschijnlijk omdat het zo vertrouwd voelde). Al samenvattend zou ik zeggen dat het een super leerzaam en motiverend weekend was! Al met al, een wachttijd van 180 minuten was het deze achtbaan zeker waard!