Gekke bekken met mn miniclubje!

Miniclub!

Ik ben thuis! Een lange reis heb ik achter de rug, letterlijk (de bus was niet heel chill), maar ook met een onderliggende betekenis. Mijn twee maanden in Frankrijk zijn voorbij en dat waren niet zomaar twee maanden. Ik denk dat dit de (mooiste) zomer van mijn leven was. Een zomer met zoveel mooie en leuke momenten, maar ook een zomer waarin ik enorm veel geleerd heb op verschillende vlakken. Ik mis de kindjes, hun liefde en de warmte van de Franse zon. Maar een ding weet ik zeker, het was een enorm waardevolle ervaring!

Optimel

Maandagochtend om 6:00 uur werd ik opgehaald in Utrecht door mijn ouders, broertje en een vriendin, super lief dat ze zó vroeg waren opgestaan. Het was (en eigenlijk nog steeds is) zo onwerkelijk dat iedereen “goedemorgen” zegt, waarna ik terug wil groeten met “bonj.. eh goedemorgen!”. Ik heb eindelijk weer mijn eigen plekje, in mijn eigen bed geslapen en onder mijn eigen douche gestaan, die heb ik wel echt gemist hoor! Maar het is ook wel weer even wennen om niet meer alleen te zijn en alleen voor mezelf te zorgen, het eerste wat mama zei zo ongeveer: “Met die optimel moet je de hele week doen hoor, koop volgende week pas weer nieuwe!” Oh ja, boodschappen doe ik hier niet meer zelf, of nouja, ik betaal ze in elk geval niet zelf. (Ps. Het pak optimel is al halverwege, en de week nog lang niet.)

Tevreden? Tevreden!

Zonnen, zwemmen, zonnen en nog meer zwemmen!

Ik kan niet vaak genoeg zeggen hoeveel ik geleerd heb in Frankrijk. Een camping waar ik veel alleen was en dus vaak zelf het contact met mensen op moest zoeken. Ook in de animatie was het niet altijd makkelijk, de Fransen voelen zich tot wel een stukje beter dan de Nederlanders en animatie alleen was ook even slikken. Maar ik ben ontzettend blij dat het me allemaal gelukt is, dat ik het afgemaakt heb en volgens mij een prima animatieseizoen heb gedraaid en een tevreden campingbaas heb achtergelaten. Ik ben ontzettend dankbaar dat ik deze kans heb gekregen, dat ik hieraan mocht beginnen én heb mogen afmaken, ondanks dat het iets anders liep af en toe dan gehoopt.

Terugblikken

Daarom ga ik even terugblikken op een paar mooie momenten (en blunders natuurlijk ook, niet te ontbreken) en met jullie delen!

• Ik begin maar gelijk bij het einde, makkelijk, want dat is lekker recent, en dan hebben we de grootste blunder maar gelijk gehad. Tijdens mijn terugreis verliep mijn overstap in Parijs niet helemaal soepel. Ik had niet door dat ik mijn uitgeprinte ticket moest omruilen voor een ander ticket, waarop het busnummer stond. Ik vroeg maar aan mensen die
  

  Feestje van vriendin van Jimmy!

  bij de bussen stonden waar de bus heen ging. “Den Haag” zei die man, dus ik dacht: top, Nederland, daar moet ik ook heen! Mijn bagage erin gelegd en de bus in gestapt. Bleek dus dat ik mijn ticket om moest ruilen, kon nog net. Met mijn goede ticket de goede bus in gestapt, maar had toch een onderbuikgevoel over mijn bagage. Vijf minuten voor vertrek besloot ik toch nog even mijn onderbuikgevoel te controleren, en jahoor, mijn bagage lag in de verkeerde bus… Er gingen twee bussen naar Amsterdam, maar een via Den Haag en een via Utrecht. Gelukkig dus nog net mijn bagage in de goede bus kunnen leggen, echter was wel de hele bus toen vol en was er nog maar een plekje vrij, naast een wat forsere vrouw, wat niet bepaald mijn al zo comfortabele reis ten goede kwam.

• Mijn tweede vrije zaterdag had een vriendin van mijn Franse animatie collega mij uitgenodigd voor een feestje bij haar thuis. Super leuk. Oh, en Frans lullen met een paar wijntjes op gaat ook een stuk makkelijker, beter wil ik niet zeggen. De welkomstborrel de dag erna was alleen iets minder leuk.
• Een paar meisjes die echt oceanen gehuild hebben, omdat ze naar huis moesten en dus weg moesten van mij. Echt zo lief, maar de ouders vonden het vaak wat minder leuk. Die moesten dan hun best doen om het kind van me af te trekken en vervolgens om haar stil te krijgen, terwijl ik alle liefde van ze kreeg.
• Mijn Lion King show met de kinderen, die ik plotseling in mn eentje moest doen. Stond ik daar met twintig kinderen die ik moest uitleggen wat ze moesten doen en wanneer, moest ik ze honderd keer vragen of ze stil wilden zijn en tussendoor nog zorgen dat de juiste muziek op het juiste moment werd afgespeeld en daartussendoor nog stukken voorlezen/vertellen. Gelukkig was daar de reddende moeder, die de kinderen een preek gaf dat ze stil moesten zijn tijdens de show en de muziek voor mij deed. Uiteindelijk is alsnog een superleuke show geworden, met allemaal trotse ouders en aan het einde een fotoshoot. “Renske, mag ik met jou op de foto?”
  

  Met Andrea romantisch koken aan Loire

  

  Lekker doorweekt op de fietst, de laatste 5 min was het droog!

• Die keren dat ik uitgenodigd werd op verjaardagen van kinderen die op vakantie jarig waren. Vervolgens vertelden ze super trots tegen papa en mama dat de juf ook kwam mee eten! Win win. Kinderen blij en ik taart/pannenkoeken/etc.
• Dat moment dat we erachter kwamen dat een ander meisje van T4A en ik te dichtbij elkaar zaten, hallo Andrea. Ik fietste twintig kilometer over heuvels, waarna we samen trots een ei hadden gekookt en dit natuurlijk even moesten delen met onze regiomanager, want we waren allebei niet heel goed in koken in onze mobilhome… En minder leuk was trouwens dat ik de terugweg een uur lang door regen en onweer heb gefietst, langs water, op rustige en grauwe weg. Een van de zeldzame keren dat het zo slecht weer was.
• We hebben trouwens later wel romantisch samen gekookt, bij de Loire, met uitzicht op het kasteel. Nadat we erachter kwamen dat we alles hadden meegesjouwd naar onze plek, behalve de lucifers… Dit was ook de laatste keer dat ik heb hardgelopen.
• En voor zij die dat nog niet wisten, ik heb twee maanden geleefd op stokbrood van de Lidl en de definitie van vers is voor mij iets anders dan gemiddeld geloof ik. Want toen mijn ouders er waren, was het stokbrood van de dag ervoor al ‘hard’, daar zou ik nog minimaal vier dagen van eten.
• Samen met Melissa en Manon (van Estivant, andere organisatie op de camping) heb ben ik ’s avonds naar de Loire gegaan en hebben we een superleuke avond gehad, zonsondergang en sterren gekeken en daarna in de Loire gezwommen. Dit werd afgeraden vanwege de sterke stroming, helaas kwamen wij daar pas op de terugweg achter. We hebben heel hard gelachen en zijn veilig op het ‘strandje’ teruggekomen. Beetje jammer wel dat ik de volgende dagen verkouden was.
• Een heel mooi leermoment was met mijn minidisco. De stekker voor de box was kapot (terwijl die die ochtend nog werkte?!) en ik had dus geen geluid, behalve mijn mobiel. Een aantal ouders hielpen me, we probeerden andere kabels en zelfs met een auto, maar niks hielp. Ik heb uiteindelijk maar op een andere plek met mijn mobiel gedanst, maar dat werkte natuurlijk voor geen meter. De kindjes vonden het niet leuk en ik had gefaald. Ik vond het echt niet leuk natuurlijk en zat er best over in. Maar diezelfde avond stonden een deel van die kindjes nog bij mijn huisje te springen en wilden ze allemaal met mij spelen, op mijn rug zitten en moest ik naar ze allemaal tegelijk kijken, toen ze lieten zien wat ze allemaal wel niet konden.
• En last but not least, ik heb zoooo veel complimenten gekregen over mijn Frans. Ik spreek absoluut niet als een native speaker, laat staan foutloos. Maar mijn baas, collega’s, gasten, iedereen zei dat ik enorme progressie heb gemaakt! Mijn laatste avond heb ik dan ook bij een Franse man gezeten (wijntjes gedronken natuurlijk) en goede gesprekken gevoerd in het Frans, wow, ik had niet verwacht dat ik het zo zou afsluiten!

Dit was echt maar een voorproefje van mijn waslijst aan leuke, leerzame en onvergetelijke ervaringen! Hoe ik mijn zomer zou omschrijven? Vol leuke momenten, maar ook veel zware, moeilijke en eenzame momenten, waar ik veel van heb geleerd, al met al dus vooral echt enorm waardevol!!

Nachtje in de Loire 1.0!

Dankbaar

Bedankt Team4Animation, dat jullie me deze kans hebben gegeven, jullie zijn echt vet (en) tof! Bedankt Marloes, mijn regiomanager, voor je begeleiding, gesprekken, lieve woorden, voor alles! Bedankt Daphne, Fay, Laura, Lotte, Lisa, Rachel en de rest van T4A dat jullie er voor mij waren, de eindeloze gesprekken en pakketjes liefde, steun en kracht en ik hoop dat ik er ook voor jullie heb kunnen zijn. Zonder jullie had ik het niet gekund! <3

KLAAR! Animatieseizoen zit erop!

Dit was ‘m dan voor dit jaar!

Gros bisous, Renske