Le temps passe très vite à Barjac

Er zijn nu bijna 3 weken voorbij en het is gezellig hier op de camping La Buissiere, bij Barjac. Het is een camping met veel residents, omdat de vorige eigenaar zoveel mogelijk vaste mensen wilde. In het begin vond ik dit niet fijn, want het is één grote ‘familie’. Ze kennen elkaar allemaal en weten beter hoe het hier gaat. Nuna bijna 3 weken kan ik wel zeggen dat het reuze mee valt, het is juist handig en gezellig. Ze willen je helpen en maken vaak even een praatje. Ook heb ik dat de mannen me volgens mij begroeten met Bonjour Hélène maar ik kan het eerste bij geen enkele man verstaan. Zal wel aan het accent liggen van deze omgeving. Ik lach en zeg in ieder geval Bonjour terug. De Fransen zijn echt mega aardig, continu Bonjour en glimlachen en een vriendelijke ca va erachteraan. Het maakt niet uit of je ze kent ja of nee, ze blijven aardig. Wat ik trouwens ook een verademing vind, ik hoef van mijn baas niet perse 3 zoenen te geven elke ochtend en avond. Is toch een meevaller, want ik vind het al verschrikkelijk in Nederland.

Verder heb ik hier een planning die elke week hetzelfde blijft, alleen wisselt de miniclub af qua knutselwerken. Daar word ik ook steeds handiger in. Als ik nu al terugkijk, gaat het stukken beter dan de eerste paar keren. Omdat het een kleine camping is, is de planning best wel rustig. Veel pauzes tussendoor (al willen de kinderen dan spelletjes doen) en activiteiten die ik leuk vind. Aquagym blijft wel een dingetje, het is leuk maar ik zie er niet echt naar uit. Als ik eenmaal weer bezig ben, vind ik het weer prima. Het is ook gezellig met de kinderen, al een liefdesverklaring gekregen en veel tekeningen.

Al moet ik wel zeggen dat ze soms het bloed onder mijn nagels vandaan halen, continu ‘Hélène’ en dan willen ze dat en dan weer dat. Ik was er al voor gewaarschuwd, maar de spannigsboog van kinderen is echt niet lang. Ook heb ik gemerkt dat kinderen mij ‘perfect’ vinden. Mijn knutselwerken zijn prachtig (terwijl dat ene knutselwerkje toch echt meer op een vriendelijk monster lijkt dan op een kwal ‘C’est super beau!’) en alles wat ik doe is geweldig. En ze volgen me in alles, ik loop ergens naar toe, zij lopen ernaartoe. Ik wil even een rustmomentje in de zon, 5 minuten later is dit een gezamenlijke activiteit geworden en weer wat later speel ik touche-touche. Ik maak even snel een lampion met alleen een strook, zij doen hetzelfde. Dus nu probeer ik daar zo creatief mogelijk in te zijn, dat de kinderen ook langer bezig zijn.

Een grote domme fout heb ik ook al gemaakt, ik was hier al voor gewaarschuwd: ik heb verteld waar mijn kleine, mooie caravan staat… met als gevolg – na een hele dag bezig te zijn en ik net 5 km heb gelopen voor boodschappen en even wil liggen – dat ik 2 Nederlandse meisjes voor mijn deur heb staan met de vraag of ik verstoppertje wil spelen. ‘Ja ik kom over 10 minuten’ ‘Maar dan moet ik eten, Heleen’ … ‘Oke, ik kom eraan’.

Mijn vrije zaterdagen probeer ik van de camping af te zijn, alleen gaat dit soms moeilijk aangezien de bussen hier verschrikkelijk zijn qua verbindingen. Bovendien is niets hier dichtbij. Zo heb ik mijn eerste zaterdag doorgebracht in een grot 120 meter diep. Mijn tweede vrije dag heb ik doorgebracht in Vallon Pont D’Arc (Pap, als je volgende week komt, gaan we beiden plekken bezoeken!). Dit was prachtig en hier ga ik volgende zaterdag weer naartoe. Al moest ik wel 2 uur op de laatste bus wachten, want hij gaat maar 5x per dag. Dan maar een ijsje eten en een boek lezen, wat vermoeiend ;). Daarna op beiden dagen gegeten in Barjac.

Ik moet zeggen, het alleen zijn en alleen dingen bezoeken gaat me beter af dan gedacht. Het is best wel prettig, ook fijn om te weten dat ik hier toe tot in staat ben. Aan de ene kant voelt het of ik hier al een eeuwigheid ben, maar aan de andere kant vliegt de tijd vooral. Elke dag is weer gezellig en leuk met iedereen hier. Voor de mensen die me kennen, die weten dat ik toch tegen bepaalde dingen opzag. Vooral omdat ik een rustig persoon ben bij onbekenden, maar een animatrice zijn gaat beter dan gedacht. Ik probeer in ieder geval zoveel mogelijk te genieten van de tijd dat ik hier ben, alleen en toch met zoveel mensen om me heen.