Ligne de Die ligne de vie

Ligne de Die ligne de vie

Op mijn vorige vrije dag heb ik geen blog geschreven. Ik was het wel van plan. De blog titel van de blog zou geen rozengeur en maneschijn, wel kusjes en vallende sterren zijn. Helaas is het niet gelukt deze af te schrijven.

Op het trainingsweekend leerden we dat als je goed werkt op de camping dat je de campingbaas niet hoort. Dat klopt. Maar, als je een fout maakt hoor je ze wel. Hard. Ik heb een één week drie keer gehoord dat ik terug gestuurd wordt naar Nederland. Ook na een gesprek over dat ik de manier van communiceren niet prettig vind wordt er weer tegen mij geschreeuwd in het knutselhok.

Het was zwaar. Je leert er ook mee omgaan. Hier volgen tips voor het communiceren met je Franse campingbaas.

• Fransen willen graag dingen op hun manier hebben. Stel daarom veel vragen en wijk niet af van wat je verteld wordt.
• Ga niet je baas ontwijken, dat werkt averechts.
• Als je baas tevreden is over hoe je werkt kan je het gesprek aangaan en aanpassingen voorstellen.
• Twijfels? Vragen!
• Soms heeft de camping geen goede ervaring met de animatie van het afgelopen jaar. Dit kan door schemeren in hoe de baas jou behandeld. Leg uit wat jou intenties zijn en dat je anders bent dan je voorganger.
• Laat gasten naar de baas gaan als ze tevreden zijn! Niks waar Franse campingbazen blijer van worden dan tevreden gasten.

WOW. IK KRIJG EEN GRATIS DRANKJE VAN EEN KNAPPE BARMAN TERWIJL IK DIT SCHRIJF. SUPER LEUK DIT. Oké ik was even afgeleid.

• Franse kunnen erg streng zijn. Soms voelt het alsof ze tegen een product praten in plaats van tegen een werknemer. Om te laten zien dat jij ook gevoel hebt mag je best huilen tijdens een gesprek met je baas. Ik weet niet waarom maar dat leek bij mij erg te helpen.
• Onthoud, goede communicatie komt van twee kanten.

Mijn collega’s konden beamen dat het droomplaatje van dit werk afwijkt van de realiteit. Des ondanks ben ik vast beraden het seizoen af te maken hier. Het werk is heerlijk net als het weer, de gasten, de natuur. Zo kan ik nog 100 redenen voor mij noemen om hier te blijven.

Deze blog gaat over de afgelopen twee weken.

Op mijn vorige vrije dag ben ik gaan shoppen in Valence. Heerlijk sale bij de Zara. In de bus opweg naar Valence zie ik Graffiti staan bij een trein station. Ligne de Die ligne de vie.

Ongeveer vier keer in de week eet ik bij een gezin op de camping. Meestal word ik zelf uitgenodigd soms nodig ik mezelf uit. Mensen zijn hier heel gastvrij. Ik heb al wraps, pannenkoeken, witte pasta, pasta met perzik en kip, pizza, patat bij gezinnen gegeten. Het fijnste aan ergens anders eten is dat je over de dag kan vertellen aan iemand en je leert mensen echt kennen.

Door alleen op een camping te staan leer je jezelf op een andere manier kennen. Ik wordt dankbaar van dit werk. Ik waardeer mijn moeder steeds meer nu ik zelf de afwas moet doen en mijn kleren moet wassen. Ik waardeer eten enorm. Elk bakje sla dat ik van een camping gast mee krijg is als een vier gangen diner. Ik waardeer mijn gezondheid en ik waardeer de Nederlandse cultuur.

Als ik thuis ben wil ik een fotoboek maken. Ik heb al van veel papa’s, mama’s, opa’s en oma’s foto’s gekregen. Hier zijn er een aantal:

Wow. Foto’s invoegen lukt voor geen meter. Dommage fromage.

Ik heb leuke buren! Ze heten Jan en Ilse. Vandaag hebben ze me meegenomen naar een waterval. Ilse reed. Wat ze overigens erg goed deed! Alle haarspeltbochten door de bergen verliepen vlekkeloos. Ik werd niet misselijk hooguit slaperig en dat met mijn kater… Jan en Ilse hebben vast wel gehoord dat ik het de afgelopen avond een beetje bont heb gemaakt. Al laten ze daar in de auto, gelukkig, niks van merken. De reis duurt ongeveer 45 minuten. Als we de auto hebben geparkeerd moeten we te voet afdalen naar de waterval. We hebben een slang gezien!

De waterval was prachtig. Ik had nog nooit een waterval gezien. Heel indrukwekkend.

Al mijn vrienden zijn naar huis. Ik heb nog heel dramatisch afscheid nemen bestaat niet geluisterd nadat ik Bibejan had uitgezwaaid. Daarna was het tijd om te werken. Ik pakte de knutsel spullen uit. Nog heb nog even mijn koptelefoon opgehouden terwijl ik het knutsel voorbeeld maakte. Ik luister naar Tupac, God Bless the dead. Ik zou graag een paar zinnen uit het lied in de blog gebruiken maar, de taal is niet geschikt voor in de blog. Ik sluit mijn ogen en denk aan hoe mijn moeder met haar rode jurk door de kamer zwiert. God bless the dead, zingt ze. Ik kijk naar mijn broertje. Hij knikt zijn hoofd mee op de maat van de muziek. Zijn grote krulletjes afro. God bless the dead. Ik sta op en dans mee met mijn moeder. God bless the dead. Mijn mooie moeder. Mijn self-made moeder. Mijn moeder die vroeger niet het beste voorbeeld had als moeder. Mijn moeder die daardoor zelf beter probeert. Mijn moeder die Spaans spreekt en marathons liep. Mijn moeder die salsa danst en gitaar speelt. Mijn mooie moeder met haar mooie gestifte lippen. Mijn moeder, mijn voorbeeld.

Mijn vader komt me halen! Yes. Super fijn. Hij mag ook nog een paar dagen op de camping overnachten. Ik hoop dat we nog samen kunnen kanoën.

Graag zou ik alle ouders en kinderen op de camping willen bedanken voor hun gastvrijheid. Jullie maken dit werk voor mij enorm de moeite waard.