Mijn mooiste herinnering van de zomer

Het is vandaag gewoon zowat warm (10 graden)! Terwijl ik verbaasd met mijn winterjas (open!) buiten rondloop, denk ik terug aan de tijden dat ik tijdens de zomerweken met een trui aan zat bij temperaturen van 25 graden. Toch ongelofelijk dat ik hier 10 graden al warm vind, terwijl ik in Frankrijk al zat te rillen als het 25 graden was. Vaak genoeg zat ik met mijn dikke Team4Animation-trui aan bij de lunch. Tot de hilariteit van mijn collega’s trouwens… Nu is het niet de bedoeling dat ik jullie over mijn rare kledinggewoontes in Frankrijk vertel. Vandaag wil ik jullie meenemen naar mijn mooiste herinnering van deze zomer.

Zwaar, maar mooi

Zoals sommige van jullie misschien wel gelezen hebben, heb ik een zware zomer gehad. Mijn campingbaas was niet ideaal en de taal bleef een moeilijke factor voor me. Toch heb ik een paar prachtige momenten meegemaakt, die vooral met de kinderen te maken hebben. De mooiste heeft me zelfs tot tranen geroerd. Over dit moment zal ik vandaag in mijn blog eens uitgebreid vertellen. Mijn andere mooie herinneringen zal ik natuurlijk ook aanstippen. Die wil ik jullie niet onthouden. 😉

Thijs, mijn aanbidder

Er kwamen op mijn camping veel Nederlandse kinderen. Vooral tijdens het hoogseizoen was vaak 80% van mijn mini-club Nederlands. Dit was natuurlijk een mooie meevaller voor mij. Ik heb met de Franse kinderen ook een paar mooie momenten gehad, maar Thijs, een Nederlands jongetje, spande de kroon.

Ik met Thijs op zijn laatste dag

Thijs kwam net voor het hoogseizoen zo’n twee weken op de camping. Hij was een vrolijk jongetje, zo’n 6 jaar oud en echt om op te vreten. Hij kwam elke dag naar de mini-club en keek dan met zijn grote open ogen bewonderend naar mij op. Als ik ’s avonds op het bankje buiten de activiteitenzaal zat, was hij vaak van de partij om me allerlei verhalen te vertellen. Want vertellen dat kon hij! Zo vertelde hij mij dat ze na hun verblijf in Frankrijk, naar Spanje zouden gaan en daar nog heel lang zouden blijven. Ik, als naïef lief meisje, geloofde dit totdat ik de ouders er geïnteresseerd naar vroeg. Die gaven aan geen idee te hebben waar ik het over had en toen ik vertelde dat Thijs dit mij verteld had, begonnen ze hard te lachen. “Ja, Thijs vertelt wel vaker sterke verhalen,” kreeg ik te horen. Oeps… Maar dit was wel het begin van een mooie band tussen ons.
Elke keer als ik naar buiten ging, waar dan ook heen, wist Thijs me te vinden. Altijd zwaaide hij naar me of kwam me even een knuffel geven. Hij heeft zelfs een karaoke liedje met mij “gezongen”.
Tijdens het praten voor een avondprogramma, vertelde zijn moeder dat Thijs toch ook wel een beetje verliefd was op juf Dana. Thijs stond er bij en stond heel lief te glimlachen. Ik had het niet meer. Wat een schatje!

Maar wat is nou het moment dat me tot tranen roerde, vraag je je misschien af. Dit had met de ouders te maken. Op de dag dat ze weg gingen, kreeg ik een mooie tekening van Thijs en een heel lief berichtje via de app van de moeder. We hadden nummers uitgewisseld om een foto van mij en Thijs te kunnen versturen.
Ik zat op de wc toen ik het berichtje lezen. Ik weet het nog precies. Ik zal het precieze berichtje niet hier neer zetten, vanwege privacy, maar ik kan je wel vertellen wat er ongeveer in stond. De ouders bedankte me voor mijn zorg voor hun zoon tijdens de twee weken en gaven aan dat ze verrast waren dat Thijs zo open en vrolijk bij mij was. Blijkbaar was hij op school altijd heel stil en de laatste die wat van zich liet horen. Toen ik dit las, kon ik dit al helemaal niet rijmen met de Thijs die ik kende. Altijd een grote glimlach op zijn gezicht en geen moment was die mond van hem dicht. Daarna lieten de ouders weten hoe blij ze waren dat ik het dus voor elkaar had gekregen om hun zoon zo uit zijn schulp te halen en hem zelfs karaoke te laten zingen. Ik had ontzettend veel effect op zijn ontwikkeling gehad volgens hen. Dit was het moment dat er toch wat tranen over mijn wangen rolde. Nu ik er over schrijf, krijg ik er weer kippenvel van…

Als aankomende leerkracht is mijn doel om kinderen de tijd van hun leven te geven en natuurlijk om ze iets te leren. Het feit dat ik een kind onbewust zo bij zijn ontwikkeling heb geholpen en dat de ouders daar zo dankbaar voor waren, zal ik nooit meer vergeten. Dit was voor mij een droom die werkelijkheid werd. Ik heb de ouders erg bedankt. Wat een ervaring…

Andere mooie herinneringen

Naast Thijs zijn er talloze kinderen geweest, waar ik leuke ervaringen mee heb gehad. Zo waren de wat oudere Nederlandse meiden van 10 die niet meer zelf wilden knutselen, maar wel heel graag wilden meehelpen. Wat was ik daar blij mee toen ik opeens een mini-club had van zo’n 25 kinderen. Ze hadden zelfs een mooi armbandje gemaakt voor me als dank dat ze mee mochten helpen.

Eén van mijn eerste Franse kinderen waren twee zusjes. Het waren hele lieve meiden en ook de ouders waren heel leuk. Hoewel mijn Frans echt niet goed was in het begin, hielpen de meiden me super goed met alles als ik het niet wist en waren heel lief voor me. Er werden zelfs verschillende tekeningen gemaakt met “Merci, Dana” en “J’aime Dana”. Die heb ik vol trots opgehangen in de activiteitenzaal. Zelfs met mijn gebrekkige Frans kon ik dus een connectie met die kinderen scheppen. Toen ze weggingen, moest de jongste zelfs een beetje huilen. Ik heb ze allebei een dikke knuffel gegeven en ze uitgezwaaid.

Onvergetelijke ervaringen

Hoewel mijn zomer dus zeker niet makkelijk is geweest en ik meerdere keren echt heel veel heimwee had of verdrietig was, waren de kinderen altijd het straaltje zonneschijn dat mijn dagen weer goed maakten. Alle ervaringen met de kinderen en de ouders zal ik dan ook nooit vergeten. Die waren absoluut onvergetelijk!