Het is niet alleen rozengeur en manenschijn

Ik had gehoopt dat mijn eerste blog in Frankrijk een blog vol positiviteit zou zijn en vol vreugde. Nu is helaas het tegendeel waar.

Mijn vader en ik zouden met de auto naar Millau (vlakbij Montpellier) reizen. De reis verliep redelijk voorspoedig, op een uurtje file bij Parijs na. Echter sloeg op circa 500 kilometer afstand van Millau het ‘noodlot’ toe. Het symbooltje op het dashboard van de auto begon te knipperen. Nou één ding wat er bij mij wel ingehamerd is tijdens rijles is: ‘wanneer dat gaat knipperen zoek je zo snel mogelijk een dealer op (van je auto dan uiteraard ;))’. Maar aangezien ongeveer in het midden van Frankrijk dit lampje ging knipperen en geen van ons beide de kaart van Frankrijk in het hoofd heeft zitten met daarop alle Fiat dealers zat er niets op dan doorrijden. Na nog 200 kilometer rijden begon de auto toch wel heel erg vreemd te doen: wanneer we stil stonden trilden de auto intens erg en schakelen verliep ook niet helemaal lekker. Dus we besloten om van de snelweg af te gaan en naar een garage te rijden om te vragen of zij ons misschien zouden kunnen helpen.

Daar sta je dan, met je niet bijzonder goede Frans in the middle of nowhere. Na veel afwijzingen (sorry geen tijd, nee we kunnen hier je auto niet uitlezen) zijn we naar een Fiat dealer in Montluçon gereden. We hadden contact opgenomen met deze dealer en hij vertelde ons dat hij niet meer open was, maar aangezien we geen andere optie hadden zat er niets anders op. Eenmaal bij de dealer aangekomen werden we ‘geholpen’ door een bijzonder arrogante man. Hij vertelde dat hij geen tijd had en we maandag maar moesten terugkomen. Euh ja hallo, ik moet morgen (zaterdag 4 juli) in Millau zijn dus dat is geen optie. De enige optie die mijn vader en ik konden bedenken was dat de auto bij de dealer in Montluçon moest blijven staan en hij daar gerepareerd werd. Wij zouden dan een huurauto nodig hebben om in Millau te komen, maar dat leek ons geen probleem. Na het uitleggen van de situatie in veel te gebrekkig Frans voor in zulk soort situaties en veel zuchten en steunen van de dealer besloot hij een huurauto voor ons te regelen. Wat was ik blij! Ik kon wel huilen van geluk! Al met al hebben we over een reis van 11 uur – 17 uur gedaan, maar ik zit hier nu achter m’n laptop in het zonnige Millau dus dat is helemaal goed gekomen.

De volgende post zal WEL gaan over animatiewerk en NIET over de reis.

Jullie horen van me!

Bisous,
Naduah