Oefening baart kunst

Voor de eerste knutselochtend stond alles paraat, namelijk een grote poster met ‘MINICLUB 2015’ erop, een grote kartonnen doos om materiaal in te verzamelen en verf in allerlei kleuren. Echter is de wens waar ik mijn vorige blog mee afsloot (‘Ik hoop dat er maandag veel kindjes staan te trappelen voor de deur van de miniclub’) geen waarheid geworden. Ik besloot om een rondje over de camping te maken en kindjes uit te nodigen voor de middag. Dit mocht helaas niet baten, want ook ’s middags waren er geen kindjes enthousiast om verstoppertje te spelen.

Gelukkig zijn we inmiddels een week verder en heb ik ’s morgens mijn handen vol aan de kinderen bij de miniclub. Nu zijn er iedere ochtend ongeveer dertien kinderen en dat is al een hele uitdaging! Waar het ene kind zich een uur lang kan vermaken met tekenen, is het andere kind met vijf minuten klaar en wil dan weer iets anders doen. Daarbij komt ook nog eens dat de miniclub hier geen twee uur, maar drie uur duurt. Helaas heb ik zelf maar twee handen en dat is soms nogal lastig met zoveel kinderen die om aandacht vragen. Daarom is het fijn dat ik sinds vorige week onverwacht assistentie heb van Brice, een jongen van vijftien jaar, die een kennis is van de campingbaas. Dinsdagochtend stond hij opeens voor mijn deur om te vertellen dat hij ook bij de miniclub kwam werken! Een welkome verassing!

Ik heb in mijn eentje staan dansen met tien kleine kinderkoppies op me gericht.

Ook hier in Frankrijk geldt: oefening baart kunst. Door het organiseren van activiteiten kom je erachter wat wel en niet werkt voor kinderen. Zo waren de kinderen heel enthousiast bij de schatzoektocht en bij het maken van een hangmobiel. Daarentegen waren ze vanmorgen iets minder enthousiast toen ik de campingdans erin gooide bij de miniclub. Ik heb ongeveer drie minuten in mijn eentje staan dansen met tien kleine kinderkoppies op me gericht. Zelfs een paar rake aanmoedigingen werkte niet. Toch houden we vol, net zolang totdat de kindjes wel mee gaan doen.

Gelukkig geldt ‘oefening baart kunst’ ook voor de Franse taal. Vorige week zei ik op ongeveer alles: ‘Excusez-moi, je ne compres pas.’ Inmiddels kan ik in ieder geval duidelijk maken wat ik wil zeggen en versta ik de Fransen ook steeds vaker. Daarbij komt dat ik ook nog iets meer dan 7 weken heb om te oefenen! Zeven weken waarin ik nog veel droge pasta met kaas zal eten, pétanque zal spelen, gestoken wordt door muggen en heel veel blije kinderkoppies zal zien! Ik heb er zin in! (behalve in die muggen dan ;))

Bisous!