Partir, c'est mourir un peu

Vandaag is het dan toch echt officieel en lever ik zo mijn sleutels en andere TA-gerelateerde materialen in op kantoor in Woerden. Na (bijna) 5 jaar ga ik namelijk het warme nest verlaten! Zoals Richard het al mooi vergeleek met het nummer Je Vole van Louane (tip), ik vlieg uit - op naar een nieuw avontuur. En hoeveel zin ik daar ook in heb, vandaag is een melancholische dag.

Ik moet dan ook denken aan het bekende Franse gedicht van Edmond Haraucourt :

Partir, c'est mourir un peu,
C'est mourir à ce qu'on aime :
On laisse un peu de soi-même
En toute heure et dans tout lieu.

Vandaag kijk ik terug op 5 prachtige jaren bij een bedrijf dat echt op zichzelf staat. TeamAnimation heeft die unieke combinatie van professioneel en persoonlijk vanaf het begin al gehad en altijd weten te behouden. Dat klinkt misschien makkelijk, maar dat is het niet. Een familiesfeer is er niet zomaar, die kan je niet forceren, maar die wordt gecreëerd door mensen met hart voor het (animatie)werk, voor de campings, de entertainers en voor het team! Het zijn deze mensen die mijn werkperiode bij TeamAnimation hebben gemaakt en daarom wil ik via deze weg iedereen bedanken, de tout mon coeur!

Ik kan zóveel namen op gaan noemen alleen dan wordt dit een heel erg lang verhaal en ben ik bang dat ik iemand vergeet, maar een special thanks gaat uit naar de twee mannen die TA nu al meer dan 10 jaar runnen: Richard en Jeroen. Dank voor jullie vertrouwen in mij, jullie leidinggeven met alle ruimte voor eigen verantwoordelijkheid, jullie niet-aflatende energie voor elk nieuw seizoen dat z'n eigen uitdagingen had. Noch jullie, noch ik hadden op die eerste beruchte stagedag, waarbij ik meteen bureaus in elkaar mocht zetten, gedacht dat ik hier op de dag van vandaag zou staan waar ik nu sta. Ik zocht iets met Frans, jullie zochten iemand die Frans kon, maar verder was dat eigenlijk de enige link!

Toch werd het al wel snel duidelijk dat er een match was, en ik weet nog dat ik daar in mijn begintijd deze blog over heb geschreven waarin ik mijn besmetting met het animatievirus beschreef... Ik durfde dit natuurlijk bijna niet aan te halen gezien we het woord virus niet meer kunnen horen, maar zo is het wel echt gegaan!

Van onwetende stagiaire op recruitment en sales via projectmanager bij France-Personnel en receptioniste op de camping, naar een vaste functie als accountmanager en regiomanager/invaller in de zomer en uiteindelijk operationeel manager Frankrijk. Vele wegen leiden naar Rome... ik heb alle wegen bewandeld en daarbij naast al die geweldige collega's honderden mooie campings en leuke entertainers gepasseerd, om nu mijn eindbestemming te hebben bereikt.

Mijn nieuwe uitdaging zal een totaal andere zijn als Franstalige trainer in de IT-sector. Maar als ik iets heb geleerd van mijn reis bij TeamAnimation, is het dat je niet per se ergens thuis in hoeft te zijn, om er helemaal thuis in te kunnen worden én je volledig thuis te mogen voelen! Het gedicht hierboven zei: als je ergens weggaat, laat je een stukje van jezelf achter. Maar ik neem vooral een beetje van jullie allemaal met me mee!
Un GRAND merci à tous et au revoir! <3