Pepersaus, koelkastvocht, Free From Designer: ik ga je missen

Op het moment dat ik deze blog schrijf zit ik op het strand en rollen de tranen over mijn wangen. Helaas niet van geluk, maar van verdriet. Het is een van de vele ups and downs die je meemaakt als animateur in Frankrijk. Maar deze down overtreft alles: m’n maatje, steun en toeverlaat en vriendinnetje waar ik alles de afgelopen zeven weken mee heb meegemaakt is zojuist vertrokken richting een andere camping.

Avontuur

Het zand zit tussen m’n tenen, de afspeellijst ‘nieuw’ van mijn iPhone die ik honderd keer met Manon heb beluisterd galmt door de oortjes m’n hoofd binnen en mijn zonnebril zit op m’n neus. Het voelt alsof iemand die mij heel dierbaar is, zojuist van me is afgepakt. Het klinkt afgrijselijk dramatisch, ik hou helemaal niet van dat emotionele en sentimentele gezeik, maar ik voel me echt ‘minder prettig’. Een zomer werken voor Team4Animation is zo gaaf maar ook zo zwaar. Fransen zijn gewoon niet de makkelijkste om mee samen te werken, je mist thuis en het kost gewoon heel veel energie. En natuurlijk het is zo gaaf en alles klopt wat ze zeggen, maar zwaar is het ook zeker. Als je dan met iemand aan zo’n groot en spannend avontuur begint, dan wil je het ook samen afmaken. Je maakt dezelfde dingen mee, sleept elkaar erdoorheen, deelt al je geluk en ongeluk en je raakt zo gehecht aan elkaar. En jeetje wat hebben wij een partij meegemaakt afgelopen paar weken.

Pepersaus

Daarom is ervoor gekozen om Manon van de camping te halen. De samenwerking met collega’s sloeg nergens meer op. Daarom is het ook een hele goede beslissing van Team4Animation en Manon geweest, maar allemachtig wat baal ik. Ik heb met Manon gelachen om de kleinste dingen (pepersaus, koelkastvocht, Free From Designer en ga zo maar door), we waren een top team op de camping en konden (bijna) alles aan. En nu is dat door een ander persoon verpest.

Denise

Ik weet het, dit is een jankverhaal, maar soms moet dat ook. De hele conclusie van dit verhaal is in ieder geval dat als je met iemand op de camping komt te werken, er waarschijnlijk bizar hechte vriendschappen ontstaan met mensen die je vooraf amper of niet kent. Het geeft zo’n bijzonder gevoel. Ik heb nog twee weken te gaan waarin Denise (regiocoach Team4Animation) goddank aan mijn zijde staat. We gaan die Fransen nog even een poepie laten ruiken waar ze bang van worden. Ik ga uiteindelijk in ieder geval met een opgeheven hoofd en een koffer vol met ervaringen en lessen waar ik trots op kan zijn naar huis. Manon, bedankt voor de afgelopen onvergetelijke weken. Met geen ander had ik dit avontuur aan willen gaan en ik zie je snel. Heel snel. Net als jullie lieve lezers. De volgende blog zal ik weer shinen en de oude-ik zijn.

Beloofd.