Pluie, Pluie en nog eens Pluie

Bonjourkes!

Een berichtje uit wat de regio met de meeste zonuren moet zijn. Pluie, pluie en nog eens pluie, het is zelfs code oranje geweest. Tja als Nederlandse voel je je dan helemaal thuis. Als het regent lopen de Franse kindjes hier helemaal ingepakt in regenpak (inclusief laarsjes) met paraplu. Nederlanders daarentegen lopen in korte broek met teenslippers en pakken elk onweerloos moment om nog even het zwemmeer in te duiken. Omdat we hier zo dicht bij de Atlantische Oceaan zitten slaat het weer echt met de minuut om. Op het ene moment verbrand je en op het volgende moment denk je ‘Goh wat is het koud, laat ik eens een trui aantrekken’. Ja en ik zit dit nu te typen in de miniclub waar ik zit te wachten tot er eindelijk kindjes zover zijn om de minidisco te komen dansen. Maar het regent en het is koud dus de Fransen blijven binnen en de Nederlanders liggen in het zwembad.

De afgelopen weken waren super leuk. M’n ouders en broertje zijn hier een paar dagen geweest en daardoor heb ik wat meer van de omgeving gezien. Zo zijn we bij het kasteel van Talmont-Saint-Hilaire  geweest en bij het strand van les Sables-d’Olonne. Fijn om even de toerist uit te kunnen hangen want op een begeven moment heb je de dingen die je op de fiets kunt bereiken gezien. 5 dagen een echt vakantiegevoel gehad, kortom super tof. En dan komt het moment dat je weer doei moet zeggen. Viel best wel een beetje zwaar maar dat komt gewoon omdat ik m’n hand net levensgevaarlijk had verwond toen ik een bord liet vallen ugh ugh…  Nee doei zeggen is niet mijn sterkste punt en ik weet zeker dat ik het ook best wel een beetje moeilijk ga krijgen als ik zaterdag weer naar huis ga.

Het is raar om te bedenken dat het nu écht bijna afgelopen is. Nog 3 nachtjes slapen en dan ga ik alweer richting Nederland. Ondertussen al complete stress met roosters van school, klassenindelingen, projectgroepindelingen en boeken. Want ja ik mag me officieel tweede jaars studente noemen en ik moet vanaf maandag weer dagelijks afreizen naar het mooie Rotterdam. Achteraf gezien niet heel slim gepland aangezien ik zondag pas thuis kom maar dat even terzijde. Dat is denk ik een dingetje dat ik ga missen aan het hier zijn. Geen stress want alles gaat hier toch op z’n Frans. Heimwee naar Frankrijk, wie had dat ooit gedacht.  Misschien ga ik wel een verzoek indienen bij school en bij m’n baantje of we niet de vaste siësta in kunnen voeren van 12:30 tot 15:30. Of dat we af en toe een dagje Frans kunnen praten omdat het zo’n mooie taal is.

Tot zondag!