Reizen naar Frankrijk: Parijs, naaktslakken en andere obstakels...

In Frankrijk heb ik al meer natuur, rotsen en uitgestrekte velden gezien dan er in Nederland passen. Als ruimte is wat je zoekt, ga dan naar Frankrijk. Ruimte is wat je krijgt. Maar je bent hier natuurlijk niet om over de ruimte in Frankrijk te lezen. Je bent hier om te lezen hoe het deze animatrice vergaat.

De reis

Of liever gezegd, haar reis, want werken heb ik nog niet gedaan. Dit is waar je waarschijnlijk niet over nadenkt als je je aanmeldt voor animatiewerk: je moet ook nog in Frankrijk zien te komen. En als je alle busreizen van 20 uur of meer bekijkt, is Frankrijk plotseling heel ver. Gelukkig ben ik die ene bofkont die een lift aangeboden kreeg. Alles wat ik moet doen is op de achterbank van de auto zitten en hopen dat mijn chauffeurs me naar de plaats van bestemming krijgen. Maar natuurlijk krijg ik alles mee wat er gebeurt.

Reizen in Parijs

En wat er gebeurt, is Parijs. Het beruchte oord wat iedere automobilist, bijrijder en andere inzittende vreest. Terwijl ik tevergeefs uitkijk naar de Eifeltoren, houden mijn chauffeurs zich meer bezig met het verkeer. Het verkeer, een woord dat ik hier in meervoud zou zetten als ik wist of er een meervoud van bestond. Want er is behoorlijk veel verkeer, wat leidt tot behoorlijk veel files.

“Duurt Parijs tegenwoordig tot aan de Spaanse grens?” klinkt het ontevreden van voor uit de auto. Om dit aan te vullen wordt Parijs uitgemaakt voor een – minder prettige – stad en zweren ze dat we er nooit meer komen. Behalve op de terugweg misschien. En de heenweg als ze me komen halen. En dan nog een keer de terugweg… Maar verder niet. Echt niet.

Behalve Parijs zijn er natuurlijk nog meer obstakels. Zoals de TomTom, die geen Frans begrijpt, of om andere redenen in de war is. Door de akkers en windmolens vraag ik me een tijdje na Parijs af of we niet per ongeluk terug in Nederland zijn. En dan het laatste obstakel: inpakstress. Al vanaf het moment dat we in de auto stapten, en daarvoor eigenlijk ook al, heb ik de neiging om alles 869834 keer te controleren. Heb ik alles? Ja. Heb ik alles? Ja nog steeds. Heb ik -. JA, NANOUK.

Heb ik alles wel meegenomen?

Terwijl we over de snelweg rijden zou ik het liefst de auto stopzetten, alles in de kofferbak aan de kant gooien en controleren of mijn favoriete paar sokken wel op de bodem van mijn koffer ligt. De enige reden dat ik dit niet doe, is omdat ik weet dat ik mijn koffer dan nooit meer dicht krijg. En misschien omdat ik toch ooit op de camping aan moet komen. En op de camping ben ik inmiddels inderdaad aangekomen. Het is nu mijn eerste avond hier, maar het zal waarschijnlijk nog wel even duren voor de blog online komt. Door een storm liggen er overal takken, bomen en andere dingen die met hulp van de wind een nieuwe plaats hebben gevonden. In meerdere dorpen is de stroom uitgevallen en dat is ook de reden dat ik hier geen wifi heb. Ik hoop dat jullie dit deze zomer nog kunnen lezen, omdat het me lukt dit te uploaden.

In Frankrijk

Ook heb ik hier al verschillende diersoorten ontdekt die ik niet wil ontdekken. Zoals: spinnen (alweer), naaktslakken (erg veel), everzwijnen (zelf nog niet gezien, maar van mijn collega gehoord), en naaktslaken (nog meer). Naaktslakken overal, wat me een déjà-vu (ja, ik kan wel een woordje Frans) gevoel geeft naar wildkamperen in België.

Over woordjes Frans gesproken, ik heb vandaag een aantal woorden geleerd, maar helaas ben ik een deel ook weer vergeten. Ik hoop dat het nog komt. Eén van deze woorden is natuurlijk ‘naaktslak’, omdat mijn collega vertelde hoe naaktslakken de badkamer binnendrongen in de caravan. Mijn collega heeft me ook geleerd hoe ik ‘lomp’ in het Frans zeg, aangezien ik mezelf graag wil kunnen omschrijven.

Dit was de eerste update van Les Valades, en dan is het werk nog niet eens begonnen. Ondertussen wordt de caravan bestormd (bekropen) door naaktslakken en hoop ik deze blog ooit online te kunnen krijgen.