Taalbarrière en het mysterie van de koelkast

Aankomst

Het is me gewoon gelukt; helemaal alleen vanuit Amsterdam naar een piepklein dorpje in Frankrijk reizen! Het grootste obstakel was de laatste bus, want in tegenstelling tot Nederland hebben ze in Frankrijk geen stopknop of een irritante stem die de haltes omroept. Nee, hier loop je gewoon naar voren als je bijna bij de halte bent waar je eruit wilt. Dit resulteerde in een klein beetje stress, want ik wist wel welke halte ik eruit moest, maar wanneer zijn we daar? Thank the Lord for Google Translate! De buschauffeur in mijn beste Franse accent gevraagd of hij mij kon zeggen wanneer ik eruit moest en voilà ik kon rustig achterover leunen.

Bij de bushalte kwam mijn collega mij ophalen, het was achteraf maar een klein stukje lopen naar de camping, maar toch fijn om dat niet te hoeven doen met een koffer. Aangekomen op de camping werd ik meteen voorgesteld aan de bazin en aan mijn collega’s van de bar, daarna werd ik naar mijn appartement geleid, deze bestaat uit een bed, een eigen wc, een eigen douche, een tafel, iets wat moet lijken op een kast (denk ik) en een koelkast (op deze vriend kom ik later nog terug). Ik had een paar uur om te settelen, daarna kon ik gaan eten en slapen. De volgende dag moest ik namelijk meteen aan de bak!

De eerste weken

Laten we beginnen met de eerste dag. 24. Franse. Kinderen. Ik heb maar meteen gezegd dat ik Nederlands ben, een klein beetje Frans spreek, maar nog niet heel goed. Toch kwamen de kinderen met hun vragen naar mij, minderde geen vaart in spreektempo en verwachtten een antwoord (zweet, zweet, zweet). Gelukkig had ik de zinnetjes; ‘je ne sais pas’ en ‘je ne comprends pas’, goed uit mijn hoofd geleerd, daarmee heb ik de eerste dag overleeft. Maar het is echt zo; als je moet, dan leer je het vanzelf! Nu na twee weken kan ik in ieder geval de meeste vragen begrijpen en daar een redelijk antwoord op geven (al zijn er af en toe nog momenten waarop ik het echt niet versta en antwoord met; aaahhh oui oui).

Het werk is echt zo ontzettend leuk, zodra je die lach op het gezicht van een kind ziet, dan geniet je zelf ook zoveel meer! Waar ik wel af en toe moeite mee heb, is dat ik ’s avonds en in het weekend ‘alleen’ achterblijf. Mijn Franse collega woont hier vlakbij en slaapt gewoon thuis (logisch!), maar hierdoor moet ik mezelf wel zien te vermaken. Vooral in het begin vond ik het erg lastig en nu af en toe ook nog, maar er komen steeds meer Nederlanders, waardoor ik minder het gevoel heb alleen te zijn! En ook heb ik een dag doorgebracht met wat collega’s van Team4Animation in Valence, waardoor ik mezelf nu ook minder alleen voel!

Het mysterie van de koelkast

Wat was ik blij dat ik een koelkast had. Ik krijg dan wel iedere avond een gratis maaltijd (Glamping!), maar ik zal toch ook moeten ontbijten en lunchen. Ik kon het dus ergens kwijt! De eerste pauze meteen naar een supermarkt gereden met mijn collega en ingeslagen. Het is hier natuurlijk erg warm en ik heb geen airco, dus ik legde ook mijn groente en fruit in de koelkast. De volgende dag waren mijn bananen zwart (TERWIJL IK DAT JUIST PROBEERDE TE VOORKOMEN!) Ook had ik heerlijke tomaten gehaald, zodat ik een broodje gezond kon maken. De volgende dag leek me dit ook wel lekker, maar je kon iemand doodgooien met die tomaat. Dikke breakdown, als ik niet eens voor een banaan en een tomaat kon zorgen, hoe dan wel voor mezelf? Ik beredeneerde de situatie en bedacht me dat de koelkast waarschijnlijk te hoog stond, dus lager gezet (uiteindelijk heb ik getal 1 t/m 7 gehad), maar op een gegeven moment bevroor zelfs mijn melk! Toen was het klaar.

Ik naar mijn bazin toegegaan; ‘mevrouw, volgens mij is mijn koelkast stuk, want alles (maar dan ook echt alles) bevriest’. Binnen een half uur stond er een mannetje met een nieuwe koelkast voor mijn deur (vreugdesprongetje), maar die kreeg ik helaas niet zomaar. Hij wilde het eerst nog een dag op nummer 1 proberen (DAT HAD IK TOCH ALLANG GEPROBEERD!!!). Maar goed, ik bleef rustig en zou hem morgen laten zien dat de melk nog steeds bevroren zou zijn. En ja, het was nog steeds één grote (melk)ijsklont. Toen was het moment daar; een nieuwe koelkast! Als een kind zo blij was ik. En hij werkt en staat meteen helemaal vol!