Terug in Nederland uit Frankrijk

De tijd vliegt als je het naar je zin hebt. Het klinkt super cliché maar het is echt waar. Deze 2 maanden zijn heel snel gegaan en ik heb hele mooie en leuke dingen meegemaakt. Helaas waren de laatste uren van mijn avontuur iets minder prettig maar dat lezen jullie zo.

Wij zijn er klaar voor!

Angst overwonnen

De laatste week besloot ik samen met Elie (mijn collega) Om onze grootste angst te gaan overwinnen, de zee! Na mijn snorkelervaring in Thailand had ik het eigenlijk al opgegeven. De zee is niets voor mij. Maar toch wouden we allebei onze angst overwinnen, dus zijn we samen wezen duiken! Doodeng, maar het was zóóó gaaf. Wetsuit aan, flippers aan, duikbril op, zuurstoffles op je rug en gaaaan! We hadden natuurlijk geen cursus gehad dus we gingen niet zo heel diep en er bleef constant een instructeur bij je, nou dat vond ik alles behalve erg. Ik vond het een hele gave ervaring en kan het iedereen aanraden!

Missen

Ja, ik weet het. Ik ben nog geen 3 dagen thuis maar ik mis het mooie Frankrijk en al mijn leuke collega’s nu al weer! Er zijn veel dingen die ik nooit meer ga vergeten (zoals dat bijna elk meisje op de camping een ‘Frozen’ bikini heeft) en ik heb een heleboel geleerd! De mensen die mij goed kennen weten dat ik nog wel eens een beetje ongeduldig ben of de neiging heb ergens fel tegenin te gaan als ik het ergens niet mee eens ben, nou dat leer je daar wel af hoor. Ten eerste is het veel te veel moeite om een kwartier bezig te zijn met iets uitleggen wat bij nader inzien toch helemaal niet zo belangrijk is. En ten tweede doen ze toch alles op hun eigen heerlijke Franse rustige tempo dus staan wachten en zeggen dat ze op moeten schieten heeft 0,00 effect.

Terugreis

Mijn terugreis was op zijn beurt een minder succes. Het afscheid nemen was natuurlijk vreselijk en we hebben bijna 20 minuten huilend in elkaars armen gestaan. Ik ga mijn collega’s zo vreselijk missen en hoop echt dat ik ze nog een keer terug ga zien. Ondanks dat ging het eerste stuk van mijn reis prima. 13 uur in de bus en overstappen in Parijs. Na ongeveer een half uurtje kwam daar mijn volgende bus al van Parijs naar Utrecht. De buschauffeur was Nederlands en voordat we weg gingen heb ik nog even met hem lopen kletsen. Na een paar uur rijden hielden we om 14.15 een half uurtje pauze bij een wegrestaurant. Ik zat op een bankje nog geen 20 meter van de bus af van het zonnetje te genieten. Toen ik na 25 minuten de laatste mensen de bus in zag stappen stond ik op om ook naar de bus te lopen. Maar op dat moment reed de bus voor mijn neus weg, met ál mijn bagage, paspoort, laptop en portemonnee. Gelukkig had ik mijn (lege) telefoon en pinpas nog in mijn hand. Ik ben naar binnen gelopen om te vragen waar ik überhaupt ergens was en of iemand misschien een telefoonoplader voor mij had. Ik bleek ergens tussen Kortrijk en Gent te zitten in België en gelukkig had de kok een opladen voor me.

Ik heb de centrale van Flixbus gebeld om uit te leggen wat er gebeurd was en na meer dan een kwartier aan de telefoon kon ze me eindelijk vertellen dat ze mijn bagage in Utrecht uit zouden laden, (dus of er iemand was die dat even op kon halen) maar voor mij konden ze helaas niets doen…

Mijn plan was om iemand in het restaurant te vragen of iemand mij naar het dichtstbijzijnde station zou kunnen brengen maar daar ging een ouder Nederlands stel heel erg tegenin. “Een buschauffeur laat jou zomaar staan en vervolgens wil jij gaan liften? Ik dacht het niet eh! Ik vraag wel of iemand hier een taxi voor je belt” Zo gezegd zo gedaan dus een half uurtje later stond er buiten een taxi voor me klaar die mij naar het station van Kortrijk heeft gebracht. Hier heb ik een treinkaartje naar Amsterdam gekocht. De beste man vertelde mij dat ik in Antwerpen in de rechtstreekse trein naar Amsterdam kon stappen. Mijn hersenen werkten op dit moment nog maar voor ongeveer 40% dus ik dacht oke dan zoek ik straks de Thalys en dan ben ik al bijna in Nederland. Toen de conducteur kwam bleek helaas dat mijn kaartje (natuurlijk) niet geldig was in de Thalys, dus of ik even 75 euro wou betalen zodat ik toch mee kon reiden naar Amsterdam. Nou op dat moment had ik het echt even niet meer en begon ik spontaan te huilen waardoor ik nog maar 25 euro hoefde te betalen… (nog bedankt meneer) Goed, ik was dus weer in Nederland. Nog lang niet thuis maar mijn vader had mijn spullen opgehaald in Utrecht en is doorgereden naar Amsterdam. Ik had mijn spullen weer terug en was niet meer alleen.  Alleen nog terug naar Hengelo en dan kan ik eindelijk weer naar mijn eigen bedje na 2 maanden. Mijn terugreis heeft 27 uur geduurd best wat extra eurotjes gekost maar ik ben weer heelhuids thuis!

Dit was voor nu mijn laatste blog en al met al heb ik een geweldige zomer gehad op een super plek en met super mensen. Bedankt voor iedereen die hier aan bijgedragen heeft!

zonnige groet vanuit Nederland,

Esmee