The One Minute Of Fame

Beste aankomend animateurs en animatrices, bereid jullie voor op wat er komen gaat. Het trainingsweekend van Team4animation lijkt allemaal lief, leuk en aardig te zijn, maar niets is minder waar. Er bestaat namelijk iets als ‘The One Minute Of Fame”. 

Al ver van te voren krijg je een mail met daarin een aantal dingen die je kunt verwachten tijdens het trainingsweekend. Je leest de mail snel door en ziet dingen voorbij komen als minidisco dansen (eindeloos kan ik je wel vertellen), verschillende activiteiten organiseren en spelletjes doen. Je hart begint sneller te kloppen van al deze supertoffe activiteiten. Maar dan ineens lees je het kopje ‘One Minute Of Fame”. Ineens staat je hart stil. Een minuut lang in je eentje op een podium staan en een act opvoeren voor een groep van 50 aankomende animateurs?!

De voorbereiding

Maar lieve aankomend animatrices en animateurs, er is niks leukers dan The One Minute Of Fame, echt. Nou ja… daar denk je natuurlijk van tevoren wel anders over. Het idee alleen al is echt niet relaxt, voor totaal vreemde mensen een gekke act doen en jezelf op een leuke manier presenteren. En dan is het nog maar de vraag wat je dan kan gaan doen. Panfluiten? Vlaggendansen? Jongleren? Een cursus origami vouwen? De keuze is reuze, maar je moet er wel echt even opkomen. Bij alles wat je bedenkt ga je je afvragen of dat wel echt leuk is, of dat origineel is, of je niet compleet af gaat en of je het überhaupt wel durft. Achteraf nergens voor nodig, want uiteindelijk doet iedereen iets waarvan ‘ie vooraf getwijfeld heeft maar toch superleuk uitpakt.

De voorbereidende uitvoering

Op het trainingsweekend is werkelijk niks wat het lijkt, er wordt een beetje verteld wat je gaat doen, maar wanneer is elk moment van de dag weer een vraag. Zo dus ook met de One Minute Of Fame, ondanks dat je weet dat het ooit een keer gaat komen, komt het altijd te vroeg. Ineens moet je je stukje gaan voorbereiden en is ’s avonds de uitvoering. Al de eerste keer gaat het megafout en begin je al te twijfelen of je überhaupt wel gemaakt bent voor het vak animator (Ja: het is echt een vak). Na een aantal keer vallen en opstaan heb je het wel redelijk onder de knie en kun je gaan kijken naar aankleding. Geloof me als ik zeg dat Team4Animation qua verkleedkleding zo ongeveer een complete verkleedwinkel heeft leeggekocht, dus dat is zo gebeurd. Pruikje hier, jasje daar, gekke bril en hup klaar voor de avond waarvan je hoopt dat ie zo snel mogelijk voorbij is.

The Real One Minute Of Fame

Iedereen komt binnen in de zaal, je gaat zitten met een lichte spanning in je buik. Je kijkt eens om je heen en ziet dat iedereen er al mega fout uitziet met die verkleedkleding wat de spanning weer wat afneemt. Je haalt even snel een wijntje en slaat die in een keer achterover, weer wat minder spanning. De 2 presentatoren komen op en je wordt nog 10 keer zenuwachtiger dan toen je binnenkwam. Iemand moet de eerste zijn en zo zie je een eerste act. Na dit barst je bijna van de spanning omdat je ziet dat dit 10x leuker is dan wat je zelf gaat doen. Maar dan moet je ineens zelf. De twee presentatoren vertellen nog even wat mega nutteloze feitjes over je en dan is het toch echt tijd om dat podium op te gaan. Je geeft jezelf een minuut lang vol overgave. Ineens ben je klaar en hoor je een mega hard applaus. Je ego wordt gestreeld, je imago krijgt een boost en je voelt je de koning te rijk. Je hebt het maar wel even gedaan. Uiteindelijk stap je dat podium af met een super goed gevoel en weet je niet meer waarom je zo zenuwachtig was.

Achteraf

Uiteindelijk heeft het jezelf alleen maar goed gedaan. Je hebt iets gedaan wat je echt niet chill vond om te doen. En iedereen heeft dat gedaan. Ik zelf vond het echt doodeng en hou er totaal niet van om voor een groep leeftijdsgenoten een gekke act te doen, maar achteraf vond ik het echt een overwinning. Alle schaamte viel van me af omdat iedereen net zo gek doet als jij en daar niet over oordeelt. (dat is trouwens zo ongeveer het hele trainingsweekend zo, mega chill!) Achteraf zit iedereen bij het kampvuur met een biertje, liedjes te zingen, te lachen en af en toe nog eens om je heen kijken en denken; ‘ hé zo gek was dit nog helemaal niet’.