Tien jaar terug in de tijd…

Zo voelde het, af en toe. Tien jaar terug in de tijd: als “negenjarige” alle andere kinderen proberen te tikken, watertrappelwedstrijdjes houden in het zwembad, dansjes doen over het campingterrein, vissen vangen in het riviertje, keihard juichen als je een doelpunt maakt… Een zomer animatiewerk in Frankrijk haalt het kind in je naar boven!

Vissen vangen in de rivier

Een volwassen kind

Als animateur of animatrice ben je een volwassene en een kind tegelijk: je bent volwassen wanneer je met je campingcollega’s overlegt en je activiteiten voorbereidt, maar tijdens de knutselclubs, disco’s, sportwedstrijdjes en avondspellen verander je langzaam maar zeker zelf in een kind. Dat kun je niet voorkomen, het gebeurt automatisch als je de hele dag omringd wordt door je fanclub, haha.

Het kwam regelmatig voor dat ik ’s avonds als volwassen kind aanschoof bij campinggasten of de eigenaren en iemand me wees op een of ander gek accessoire dat ik vergeten was af te doen, nadat ik nota bene in de spiegel had gekeken voordat ik mijn caravan verliet. Een kleurrijke papieren ketting, een armband van scoubidou-touwtjes, stickers met de naam van de camping op mijn shirt… Het maakte na een paar weken als animatrice deel uit van mijn normale, alledaagse outfit 😉

De wereld door kinderogen

Gedurende een periode van (vaak langer dan) zes weken in Frankrijk, tussen de relaxte campinggasten en fantasierijke kinderen, ga je vanzelf de wereld wat meer door kinderogen zien. Wat meer aandacht voor de grappige details (‘Het lijkt net alsof die steen een gezicht heeft!’) en wat minder voor de grotere problemen. En dat is een heerlijke manier om te ontspannen, terwijl je toch aan het werk bent.

Op mijn laatste vrije dag mocht ik met een van mijn favoriete families mee voor een dagje sightseeing, o.a. in een grot met enge laddertjes, een skelet van een hond ‘dat net zo groot is als ons konijn’, een boom die leek op een grote broccoli, ‘torentjes op z’n kop’… Uit deze omschrijving valt wel af te leiden wat zes weken animatiewerk met je doet – ergens op de achtergrond hoorde ik natuurlijk wel de gids, die vertelde dat de touwladdertjes werden gebruikt om verkenners af te laten dalen en de hond in de grot was doodgegaan, maar interessanter waren de verhalen over pake, beppe en de honden van de buren.

De grote broccoli

En weer terug naar het hier en nu…

Best gek is het, om aan het eind van de zomervakantie weer terug naar Nederland te reizen en daar een eettafel aan te treffen die niet bezaaid is met tekeningen en knutselwerkjes en een kledingkast te hebben waarin meer kleuren voorkomen dan blauw, wit en oranje. Het is ook gek om weer te gaan studeren en weekroosters te checken, in plaats van je dag in te delen met knutselen, tafeltennissen, receptiewerk en minidisco’s. En het is gek om een echt horloge en normale armbanden om je pols te hebben, i.p.v. de scoubidou- en papieren varianten 🙂

Deze zomervakantie mag ik gelukkig weer tien jaar terug in de tijd reizen, richting Zuid-Frankrijk, om daar de nieuwe animatrice van “mijn” camping op te zoeken in de periode rond haar verjaardag!

X