Wat jij ook herkent als je vroeger naar de camping ging

Als baby was het eigenlijk al bepaald: Jeroen gaat iets met Frankrijk doen. Hoe kan het ook anders. Een snelle rekensom deed mij beseffen dat een in maart geboren jongetje ontwikkeld zou moeten zijn tijdens de zomer. En jawel, dat bleek Frankrijk te zijn. De verdere details zal ik je besparen.

Het levendige bewijs

Een eentonig bestaan was het wel. Jaar in – jaar uit naar Frankrijk. Tot zover ik kan herinneren iedere zomer met de Trigano vouwwagen. Getrokken door een rode Opel Astra (die later ingeruild is voor een nieuwer model, ook rood en nóg veel meer Opels). Het was ook geen vraag, maar een feit: De zomervakantie brengen we zo’n week of drie door in Frankrijk. De hard gespaarde centjes weer uitgeven aan campings, wijn, kaas en het bezoeken van grotten. Natuurlijk na úren in de auto met de walkman en gameboy op schoot. Hierbij mijn levensechte ervaringen. Vast wel een deel herkenbaar…

Huilen omdat het animatieteam (of dat vriendinnetje) zo leuk was

Een drama, een ramp. Naar huis gaan. Heb je het nét eindelijk naar je zin, moet je weer terug naar het koude kikkerlandje. Je hebt vrienden voor het leven gemaakt (die je daarna nooit meer terugziet) en het animatieteam stond elke dag weer voor je klaar. Behalve op zaterdag, dan moest je jezelf zien te vermaken.

Yes. Maatjes voor het even.

Doe maar vier campings in drie weken

Had jij dat als kind ook? Dat je ouders opeens het idee hadden om te wisselen van camping? We gaan drie weken op vakantie en we verkassen ook nog eens vier keer. Dat dan ook per definitie elke volgende camping $%^*& is? De Trigano weer terug in z’n bakkie en een dag karren door de zonnebloemvelden. Tranen met tuiten en een dag van slag. Wel een nieuwe omgeving. Dat wel.

Een boycot op de miniclub

Je zou het nu niet meer zeggen, maar vroeger met een boog om die gekke kinderen in de miniclub heen. Tenzij ze brood mochten bakken. De rest was voor meisjes. De jongetjes? Juist, wij deden mee met het sporttoernooi. Daar kon je tenminste prijzen mee winnen. En was er geen animatie? Dan organiseerden we toch onze eigen playback-show? De cassettebandjes knalden uit de autospeakers om vanuit een voortent het publiek (zittend op klassieke campingstoelen) de avond van hun leven te geven.

Een prijs winnen = een prijs ophalen. Logisch. Camping la Plaine Tonique. Montrevel-en-Bresse (aanrader!).

Thuisgekomen smaakt die panaché echt minder lekker

Al als kind mocht het gedronken worden: Panaché. De Franse variant van Shandy. Stoer, want het zat in de vorm van een bierflesje, maar met het alcoholpercentage van ranja. Ieder jaar opnieuw doen we het onszelf weer aan, neem nooit de producten uit Frankrijk mee naar Nederland. Het lijkt van smaak te veranderen zodra het de Belgische grens overgaat. Zo ook met Panaché, smaakt bij de aardappelen en zelfs bij de Nederlandse BBQ echt wat minder.

Panach’ Panaché

Is er nog iets veranderd?

Nop. Jeroen is nog altijd Jeroen. Wie mij een beetje (of een beetje beter) kent, zegt bovenstaande foto genoeg… Natuurlijk blijft Frankrijk voor mij land nr. 1 en heb ik er in 2009 m’n zomerwerk van gemaakt. Animateur zijn op een camping. Het bleef niet bij 2009, maar tot op de dag van vandaag ben ik er non-stop mee bezig. Heerlijk!