We zijn (al) halverwege!

Zeven delen door twee is… inderdaad 3.5: het aantal weken dat ik al animatrice ben op een minicamping in Frankrijk, maar tevens de hoeveelheid weken die ik nog te gaan heb. Oftewel, ik zit op de helft. 

Van 0 naar hoeveel?!

En wat een verschil is er op te merken tussen de eerste twee weken en nu. Waar ik eerst vrijwel op al mijn activiteiten geen of weinig deelnemers had (zie foto bovenaan), organiseer ik nu pétanque toernooien voor 24 teams, pingpongtoernooien met 20 deelnemers en sta ik voor een vol zwembad met de splashdance en aquagym. En dan te bedenken dat deze camping slechts 50 staanplekken heeft! De activiteiten lopen nu dus lekker en de eerste blije gezichtjes zijn al gespot na het uitdelen van de prijsjes. 

(Onverwachte) bezoekjes

Ook zijn de regiomanagers al langsgekomen en hebben zelfs meegedaan met de kanorace! Over de kwaliteit van hun kano-skills zal ik niks verklappen, maar het bezoekje en praatje waren wel goed en fijn. Toch had ik de dagen erna nog wat twijfels en dit doorgegeven aan T4A. Na een extreem onverwachtse komst van een persoon in het blauw en oranje, (lees: ik had net een hap brood met kaas in mijn mond en zat languit bij m’n slaapplek) zijn deze twijfels weggenomen en heb ik er weer net zoveel zin in als voordat ik vertrok! Thanks T4A voor de goede organisatie en hulp! Naast deze positieve bezoekjes, kan ik ook mededelen dat er in Frankrijk op een camping veel dieren zitten. Als in, echt heel veel. Zo was ik versteend toen ik wilde slapen en er een grote groene vriend me aan zat te staren in mijn tent. Na een intense staarwedstrijd is de dikke kikker toch maar weggehopt. Uiteraard moest ik dit met iemand delen, dus met mijn Belgische gasten als buren hebben we nog een even een groot (uit)lachpartijtje gehad voordat ik met een gerust hart kon gaan slapen.

Vrije dag

Het leuke aan het jarig zijn in juli, is dat dit eigenlijk altijd gebeurd in een ander land. Zo begon ook mijn verjaardag dit jaar weer met een lekker koppie koffie in de receptie in Frankrijk. Ik dacht dat de eigenaresse en ik gezellig alleen waren totdat er iets op mijn hoofd viel. Uit reflex sloeg ik het weg en keek ik met verbazing naar een hagedis die snel een hoekje weg in rende! Ja, de vele dieren op een camping was geen grap. Na het verwerken van deze traumatische ervaring heb ik een fiets gepakt en lekker de omgeving verkend. Ik had namelijk het geluk dat ik jarig was op mijn vrije dag en dus lekker mijn eigen ding kon doen. In de avond heb ik nog met wat families gezellig wat gegeten op een marktje en werd ik plotseling toegezongen door deze lieve families. Het geheimhouden van m’n verjaardag was dus helaas niet gelukt, omdat de eigenaren voordat we weggingen me ook nog toe hadden gezongen. Super lief, maar wel lekker ongemakkelijk altijd. 

Het werken als animatrice is dus niet altijd rozengeur en maneschijn, maar de ups verslaan sowieso de downs. Op naar de laatste 3.5 weken dus en nog even lekker knallen!