We zijn er bijna …

Momenteel zit ik in de Thalys onderweg naar Parijs, we zijn er bijna … Ik ben zo blij dat er voorlopig nog niemand naast me zit, ik moet er niet aan denken om nu al mijn chocola te moeten delen! (laten we eerlijk zijn ik ga mijn chocola toch niet delen) Maaaaar even terug naar het begin van de voorbereidingen: de training.

Training

Ik ging naar de derde training, die van begin juni. Toen ik in de trein zat was ik best nerveus. Ben ik niks vergeten? Wat gaan we doen? Wie komen er allemaal? Wat nou als ik niemand aardig vind? Uiteindelijk bleek dat natuurlijk onzin te zijn. Dat weekend was namelijk één van de meest vermoeiende maar geweldige dingen die ik ooit heb gedaan. We waren met ongeveer 50 man en op één of andere manier waren we gewoon één grote familie. Het kan natuurlijk ook niet anders als je allemaal iets gemeen hebt, iedereen hield van lekker gek doen en anderen blij maken. Ik heb ook ontzettend veel geleerd. Zoals ‘minder prettig’ zeggen in plaats van schelden en hoe je zorgt dat iedere activiteit VVV is (Ik hoor nog steeds het ‘VEILIGHEID VOORTDUREND VOOROP!’ geschreeuw).

Inpakken

Voor het trainingsweekend had ik al een inpaklijst gemaakt, deze werd tijdens dat weekend alleen maar langer. Van een verlengsnoer tot een nette blouse of jurkje, van muggenspray tot hagelslag, ik moest alles in mijn koffer zien te krijgen. Na de tweede shoppingtrip voor toch nog maar een extra broek en of een tweede tube conditioner merkte ik dat mijn missie zou mislukken, dus toch nog maar een kleine koffer erbij gepakt. En ja hoor! HET PAST! (ik moest  op de koffers zitten om ze dicht te krijgen maar dat is een detail).

En nu…

En nu zit ik dus in de trein. Vanochtend om 6:30 uur stapte ik samen met mijn moeder in de auto onderweg naar het station. Ik huil niet vaak maar ik merkte wel dat toen we elkaar een knuffel gaven er wat tranen in mijn ogen kwamen, zeven weken is toch best wel lang. Ik heb de afgelopen week ook echt met zo veel mogelijk mensen afgesproken. Dat moment van verdriet duurde gelukkig niet lang, ik heb nu gewoon zin om aan de slag te gaan. Morgen heb ik de hele dag om een camping, mijn collega’s en de gasten te leren kennen, en zondag is het eindelijk zo ver!

Ik weet het nu al zeker, dit wordt een topzomer!