Week 1: de kop is eraf

Zaterdag 6 juli. 7.34 uur. De Thalys begint te rijden vanaf Schiphol en mijn avontuur in La France begint! Eigenlijk ben ik redelijk ongerust gedurende de reis. Ik betwijfel of ik alles wel heb meegenomen, ben m'n telefoonlader kwijt (was achteraf een kwestie van beter zoeken) en heb het doemscenario al in m'n hoofd dat wanneer ik uit ben gestapt, ik m'n koffer nog in de trein heb laten liggen. Uiteindelijk ging alles (natuurlijk) goed en heb ik me geïnstalleerd in de mobile-home op de camping.

De enige Nederlander

Ik slaap samen in een huisje met twee (niet-Engels sprekende) collega's en werk met een andere collega als het animatieteam. De taal is af en toe écht een barrière en dan is Google Translate dé uitkomst.

Omdat nog niet alle Nederlanders vakantie hebben, staan hier nu vooral Fransen op de camping en ben ik soms met een activiteit de enige niet-Franse. Lastig, maar je steekt er heel veel van op! Gisteren hadden we een leuke avondactiviteit (met vier Nederlandstalige kinderen), dus eindelijk kwam ik ook volledig tot m'n recht. Die koppies van de Franse kinderen toen ik ineens Nederlands begon te praten vergeet ik niet snel. Vervolgens kreeg ik opmerkingen als: "Waarom praat je Chinees met hun?" en "Wow, spreek jij zoveel talen?". Overigens moet ik eerlijk toegeven dat er ook een Frans kindje tegen mij heeft gezegd dat ze geen Nederlands spreekt, na mijn uitputtende poging om iets in het Frans uit te leggen. Auch...

Inmiddels ben ik aardig gewend geraakt aan het leven hier: de eettijden, de animatieactiviteiten verlopen steeds soepeler, het Frans gaat al wat beter en ik ken de namen van de kinderen uit m'n hoofd.

Cultuurshock?

Inmiddels 'woon' ik al vijf dagen op de camping. Het grote merendeel van de gasten is (nog) Frans, want de Nederlanders hebben nog niet allemaal vakantie. Wat mij meteen opvalt is het aantal opa's en oma's die met hun kleinkinderen op vakantie gaan. Blijkbaar is hier de bouwvak nog niet begonnen, en werken de meeste Fransen nog. Met opa en oma op de camping is volgens mijn Franse animatiecollega echt véél leuker dan met je ouders!

Een ander verschil zijn de kinderen. De Franse kinderen zijn stukken minder verlegen als de Nederlandse (en moet je dus vaak corrigeren), maar ze zijn ook heel beleefd. Als je bijvoorbeeld een bekertje drinken geeft aan een Frans kindje, zal hij/zij altijd 'merci' zeggen!

De kop is eraf! De eerste week zit er bijna op, en ik ben er klaar voor om nog zes weken te knallen in het mooie Frankrijk!