“Je weet pas wat je mist als het er niet is”

“Je weet pas wat je mist als het er niet is”. Wat een onzin heb ik dat altijd gevonden. Het is toch logisch dat je iets pas mist als het er niet meer is. Want als het er wel is kun je het niet missen. Letterlijk uitgelegd. Ik snap natuurlijk wel dat er mee wordt bedoeld dat je iets pas op prijs stelt als je het niet meer in je omgeving hebt. En ook dit vond ik onzin. Toch moet ik zeggen dat ik tijdens en na de zomer ben veranderd qua mening.

Ik wil het eerst graag even hebben over ouders. Want eerlijk is eerlijk, jij kan hen soms niet uitstaan en zij jou ook niet. Ik heb mezelf altijd voorgenomen om later te gaan emigreren en het feit dat ik mijn ouders dan minder zou zien nam ik voor lief. Toch werd ik deze zomer met mijn neus op de feiten gedrukt. Na een week of twee begon ik mijn moeder toch wel te missen en was daarom ook blij dat ik haar na 7 weken weer zag. Toch wordt dat snel ook weer normaal en met z’n drieën in een niet al te grote mobile home is niet de meest ideale situatie.

Heb je een keer geen zin om Tsjoe Tsjoe Wa te doen? Dikke pech, op je tanden bijten en doorgaan.

Ook miste ik in het begin de standaard dingen die in Nederland zo vanzelfsprekend zijn. Ik merkte dat ik me in de eerste week redelijk moest aanpassen, aan het weer, het tempo en de vreemde mensen op je heen. Thuis ben je gewend om bijna dagelijks hetzelfde te doen. Je staat op, doet je dingetjes, gaat naar je werk, je bevindt je een paar uur op dezelfde plek met dezelfde mensen die je dag in dag uit ziet. Een sleur wordt dat ook wel genoemd. Ik ben nooit echt fan geweest van een sleur en in Frankrijk heb ik hier dan ook totaal geen last van gehad. Iedereen dag is zo verschillend en je kunt je dag inplannen zoals je zelf wilt. Soms heb je veel kinderen in je miniclub, soms weinig. Vaak schijnt de zon, soms ook niet. Heb je een keer geen zin om Tsjoe Tsjoe Wa te doen omdat je last krijgt van je schouders? Dikke pech, op je tanden bijten en doorgaan want de kinderen vinden het geweldig (en de vaders ook, hè Mike?!). Ik ben nu een week terug en ik merk dat ik weer in die sleur kom waar ik zo slecht tegen kan. Waar kan ik een enkeltje Frankrijk kopen?

Ik wil nog kwijt dat ik diep ben teleurgesteld dat ik niet ben genomineerd voor Pechvogel van het jaar.

Conclusie van het verhaal: je mist inderdaad iets pas als het er niet is. We zullen altijd iets willen wat we niet hebben en zodra we het hebben is het niet meer speciaal. Tot slot wil ik toch nog even kwijt dat ik diep ben teleurgesteld dat ik niet ben genomineerd voor Pechvogel van het jaar. Zie hier de opsomming;

– Week 0: Pech op de heenweg
– Week 1: “partnerloos”
– Week 2: Verstuikte enkel na te fanatiek dansen (300% geven was het toch?!)
– Week 3: gevallen + kras op m’n hoofd (PAS OP: boomstronken zijn gevaarlijk)
– Week 5/6: scherm Iphone kapot
– Week 6: weer gevallen (geen kras op m’n hoofd)
– Week 7: Iphone scherm gemaakt, Iphone zelf kapot (of toch de oplader?)
– Week 8: Boze zigeuners op de weg op de terugweg

Maar ik ben blij dat ik (en mijn 2,5 partner) alle minder slimme acties de hele zomer verborgen heb weten te houden, om te voorkomen dat er in paniek een regiocoach langs kwam met een hutkoffer vol pleisters, braces, iPhone- schermen en opladers.

Bisous,
Naduah