Wifibomen, een orkest van camping koeien en pleisters zonder bloed.

Coucouuuuu, tijd voor eindelijk weer eens verhaaltje op mijn campinglifeblog.

Morgen is het zaterdag. Wisseldag. Dus de dag dat er weer veel kindjes vertrekken en het huilen geblazen is vanwege het afscheid nemen erop vanwege het feit dat de kindjes die weggaan na twee weken vakantie al bruiner zijn dan dat ik in twee maanden in La Douce France ooit zal worden.

Terugblikken

Even een terugblik op de eerste week van Zjuuuliá’s stokbroodavontuur 2.0.

Ca va bien, het is nog niet erg druk op de camping dus deze week nog even kunnen genieten van de rust in deze súper mooie omgeving. Want echt, dit is er eentje waar je U tegen mag zeggen. ’s Ochtends wakker worden van het zonnetje dat lieflijk op mijn raampje klopt, de gordijntjes open doen en uitkijken op een groen dal met daarachter pronkende bergen en rivieren met schattige huisjes en zonnebloemvelden. Opstaan, op je blote voeten en met het allermooiste rode Lenny Club t-shirt aan de grote veranda oplopen en omarmd worden door de warmte van hetzelfde zonnetje dat mij zo vrolijk wekte. Met onder het vrolijke zonnetje, de nog veel vrolijkere kindjes die weer zin hebben in een paar uurtjes knutselen, spelen, Julia klieren en troep maken.

Het uitzicht vanuit mijn slaaphokraampje 🙂

Op dit mooie plekje aan het randje van de camping woon ik samen met mijn twee Franse huis/hokgenootjes. Die super gezellig zijn en geduldig met mijn ‘vloeiende Frans’.

We hebben twee bomen in onze tuin. Dit zijn de, nog best wel onbekende en vooral zeer zeldzame, wifi-bomen. De wifi werkt namelijk bijna nergens op de camping maar wél tussen deze twee bomen in! Ik ga op zoek naar een hangmat. Dat zou hemels zijn.

Nederlandse collega!

Volgende week trekt er YESYESYES nog een Nederlandse animatrice bij ons in!! Ben ik niet meer de enige die raar aangekeken wordt als ze vraagt om een fiets, haar bruine brood in de vriezer doet of om zes uur al wil avondeten.

In deze eerste week hier heb ik trouwens al meer zon gezien dan vorig jaar in Bretagne gedurende de hele zomer. *Klopt dit heugelijke feit af*

De hele week was ik er van overtuigd dat er een paar adhd kindjes op de camping waren die een trommel hadden meegenomen. Of liever gezegd een hele parcussiebende. Wat blijkt nou, het is de kudde campingkoeien die allemaal een enorme bel aan hun nek hebben hangen. Heerlijke wekker.

Pleister zonder bloed

Vorig jaar heb ik alle uitspraken van de kleine miniclub genieën verzameld. Ik kan er alweer eentje aan toevoegen. ‘’Wauw juf ik ben zó blij met mijn pleister!’’ ‘’Pleister??’’ Kind rent weg: ‘’Mama mama kijk! Ik heb een ‘pleister zonder bloed’ gekregen!!!!’’ Het gaat hier om een Lenny de Vos tattoo, hahahaha.

De ‘pleister zonder bloed’

De rode draad van dit blog raakt een beetje zoek, ik ga op zoek naar Lenny want de minidisco begint zo, à bientôt!

Let u vooral even op dat zalige bubbelbad. En zie je die sauna en de stoomcabine daarachter? Buiten is nóg zo’n heerlijk zwembad, inclusief mega coole glijbaan 🙂