Yogaën tegen de regen

Toen ik op 7 juni helemaal hyper terugkwam van het trainingsweekend waren mijn ouders niet zo blij. Van alle K3 liedjes, mini disco dansjes en witte boterhammen met vruchtenhagel had ik spontaan ADHD gekregen en ze werden een beetje gek van mij. Nu de ADHD een beetje is weggezakt en ik weer een beetje helder kan nadenken ben ik begonnen me voor te bereiden op mijn 8-weeks animatie avontuur.

Het eerste wat ik heb gedaan was de weersverwachting opzoeken voor het noorden van Frankrijk. En dat valt vies tegen. Terwijl in Nederland nu iedereen omvalt van de hitte, wordt het daar volgens buienradar maar een graadje of 17. Maar goed, ik had het kunnen weten, het noorden van Frankrijk is natuurlijk ook steenkoud. “Le Nord” wordt door zuidelijke bewoners qua temperatuur vaak gezien als de Noordpool en vooral het aller noordelijkste stukje als een gat waar je nog niet dood wil worden gevonden. Mensen die de film “Bienvenue chez les Ch’tis” hebben gezien weten waar ik over praat.

Godzijdank zit ik niet in dit uiterste noorden, maar in le département Finistère, in Bretagne, dus aan de kust… Dit betekent dat er continu een Siberische kou vanaf de Atlantische Oceaan de camping komt opwaaien en bovendien dat het daar de hele dag regent. Denk ik.

En ja, zo denken veel Fransen ook. Ik heb even wetenschappelijk onderzoek gedaan door op Google afbeeldingen in te tikken: “préjugés du nord de la France” en “Bretagne vu par les français.” De beschrijvingen waren zeer interessant. Kort samengevat zou het in Bretagne non-stop regenen, het is er koud, ze zijn er saai, wonen wel in schattige huisjes maar zijn allemaal vissers die ruzie hebben met de doedelzakken (??) en ze zijn vooral allemaal alcoholisten. Nouja, het zal mij benieuwen.

Vrijdag vertrek ik in zuidelijke richting naar het natte, koude Noorden. Ik heb er zin in. Om het weer naar mijn smaak te buigen, begin ik elke miniclub gewoon niet met de campingdans maar met de Zonnegroet. Yogaën (ja zo schrijf je dat!) werkt vast en is super goed voor die kinders. En als de de weergoden dan toch besluiten niet naar ons te luisteren en m’n muntje echt op is, eet ik gewoon een witte boterham met vruchtenhagel. Dan heb ik m’n ADHD energie meteen weer te pakken.

Salut!